بررسی نقش دانش بومی کشاورزان هنگام خشکسالی و تاثیرات آن بر توسعه پایدار

بخش اصلی و اساسی نظام دانش هر کشور، دانش بومی آن کشور می باشد. یادگیری دانش بومی و انجام پژوهش هایی درزمینه داشته ها و دانسته های جوامع محلی می تواند درک شرایط محلی را بهبود داده و زمینه مناسبی برای فعالیت هایتوسعه ای ایجاد نماید. با این توصیف، هدف از انجام تحقیق حاضر، بررسی نقش دانش بومی در پایداری توسعه روستایی هنگام مواجهه کشاورزان با پدیده خشکسالی می باشد. این تحقیق به روش کتابخانه ای انجام شده است و به بیان مفهومدانش بومی و نقش آن در توسعه پایدار و نیز به بررسی روش های سنتی جهت مقابله با پدیده خشکسالی می پردازد . به طورکلی، یافته های این مطالعه حاکی از آن است که کشاورزان در قالب دانش بومی خود از روش های متعددی در زمینه زراعت، باغ و استفاده بهینه از رواناب های سطحی و ذخیره کردن آن در آب انبارها و قنوات جهت مقابله با خشکسالی و پیامدهایگسترده ناشی از آن استفاده نموده اند. شناسایی و مکتوب نمودن دانش بومی کشاورزان در مقابله با خشکسالی و توجه به مشارکت مردم در برنامه های توسعه پایدار از جمله پیشنهادهای این مطالعه می باشد

کلیدواژه ها:

توسعه پایدار ، خشکسالی ، دانش بومی ، روش های سنتی ، کشاورزان