تاثیر مدیریت کم آبیاری بر ویژگی های فیزیولوژیک و بیوشیمیایی دو رقم گلرنگ زراعی

به منظور بررسی تاثیر مدیریت کم آبیاری بر صفات فیزیولوژیک و بیوشیمیایی دو رقم گلرنگ زراعی، پژوهشی مزرعه ای به صورت کرت های خردشده در قالب طرح پایه بلوک های کامل تصادفی در سه تکرار در سال زراعی ۹۷- ۱۳۹۶ در مزرعه تحقیقاتی دانشگاه شهید چمران اهواز اجرا شد. چهار سطح مدیریت کم آبیاری شامل: شاهد، کم آبیاری ملایم، کم آبیاری متوسط و کم آبیاری شدید در کرت های اصلی و دو رقم گلرنگ زراعی پدیده و گلدشت در کرت های فرعی قرار گرفتند. رژیم های کم آبیاری باعث کاهش معنی دار هدایت روزنه ای، سرعت فتوسنتز، شاخص کلروفیل و عملکرد دانه و روغن شد، ولی فعالیت آنزیم کاتالاز و پراکسیداز، غلظت کربوهیدرات های محلول و غلظت مالون دی آلدئید افزایش یافت. در شرایط رژیم های مختلف کم-آبیاری، رقم گلدشت با بیشترین هدایت روزنه ای، سرعت فتوسنتز، شاخص کلروفیل، فعالیت آنزیم پراکسیداز و کاتالاز، غلظت کربوهیدرات های محلول و کمترین غلظت مالون دی آلدئید دارای بالاترین عملکرد اقتصادی دانه و روغن بود و به دلیل عملکرد دانه بالاتر دارای مقادیر عملکرد روغن بالاتری بود و برای شرایط محدودیت آبی توصیه می شود. رژیم های کم آبیاری ملایم، متوسط و شدید منجر به کاهش معنی دار عملکرد روغن در هر دو رقم به ترتیب به میزان ۳۱، ۴۲ و ۶۳ درصد شد. مرحله رشدی گیاه و شدت تنش نقش مهمی در واکنش ارقام به تنش رطوبتی داشت. رژیم کم آبیاری متوسط سبب کاهش ۴۲ درصدی عملکرد روغن شد، ولی با توجه به کاهش ۲۰ درصدی مصرف آب در مقایسه با آبیاری مطلوب به عنوان راهبرد مناسب کاهش مصرف آب در این منطقه توصیه می شود.

کلیدواژه ها:

فعالیت آنتی اکسیدانی ، تنش خشکی ، شاخص کلروفیل ، مالون دی آلدئید ، هدایت روزنه ای