بررسی رفتار رئولوژی دوغاب های ریخته گری ژلی کاربید سیلیسیم و تاثیر آن بر خواص مکانیکی بدنه های کاربید سیلیسیم

در این پژوهش رفتار رئولوژی دوغاب های کاربید سیلیسیم تهیه شده به روش ریخته گری ژلی و تاثیر این رفتار بر خواص مکانیکی نمونه های سینتر شده بررسی شد. بهینه سازی رفتار رئولوژی دوغاب کاربید سیلیسیم، موجب تهیه دوغاب پایدار و شکل گیری هر چه بهتر بدنه های کاربید سیلیسیم شد. برای رسیدن به این هدف از تترا متیل آمونیوم هیدورکسید به عنوان پراکنده ساز، آکریلامید به عنوان مونومر، متیلن بیس اکریلامید به عنوان اتصال دهنده عرضی، پرسولفات آمونیوم به عنوان آغازگر و تترامتیل اتیلن دی آمین به عنوان کاتالیست استفاده شد. به منظور کنترل pH نیز از سود سوزآور استفاده شد. برای این کار دوغاب هایی از محلول مونومر آکریلامید و ۴۵ درصد حجمی جامد پودر کاربید سیلیسیم با مقادیر مختلف پراکنده ساز (۰، ۲/۰، ۴/۰، ۶/۰، ۸/۰ و ۱ درصد وزنی بر اساس وزن کاربید سیلیسیم) تهیه شد. نتایج نشان داد که برای رسیدن به یک دوغاب با گرانروی مناسب به ۴/۰ درصد وزنی پراکنده ساز تترا متیل آمونیوم هیدورکسید، pH برابر ۵/۱۰ و ۲۴ ساعت زمان برای مخلوط سازی نیاز است. در این دوغاب ها سازوکار دافعه الکترواستریکی باعث پایداری دوغاب ها شده و اضافه کردن مونومر اکریلآمید باعث کاهش گرانروی شد. نتایج نشان داد که در نسبت بهینه اتصال دهنده متیلن بیس اکریلامید به مونومر برابر ۱ به ۵/۱۷ بیش ترین استحکام خام حاصل شد. بدنه های ریخته گری ژل شده حاصل دارای استحکام خمشی MPA۲۳۱ بودند.

کلیدواژه ها:

کاربید سیلیسیم ، ریخته گری ژلی ، رفتار رئولوژی ، استحکام خمشی