آزمون مدل علی تمایز یافتگی و رضایت زناشویی

هدف از پژوهش حاضر، تحلیل رابطه­ی علی تمایزیافتگی و رضایت زناشویی  بوده است. جامعه آماری این تحقیق، متآهلین عادی شهر شیراز می­باشند . برای تعیین حجم نمونه با استفاده از روش نمونه­گیری تصادفی در دسترس و بر اساس تعداد مولفه­های موجود در مدل، تعداد ۳۱۰ نفر از زوجین عادی که شامل ۱۵۵ زن و ۱۵۵ مرد متاهل که طول مدت ازدواج آن­ها بین ۵ - ۱۲ سال متغیر بوده و سن آن­ها زیر۵۰ سال باشد انتخاب گردید. ابزار گردآوری داده­ها شامل مقیاس تمایز یافتگی خود اسکورن  و مقیاس رضایت زناشویی انریچ (فرم کوتاه) بوده  که روایی و پایایی ابزار مورد تایید قرار گرفت. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده ازنرم افزار  Spssو Amos در دو سطح توصیفی و استنباطی صورت گرفت. نتایج نشان داد که ضریب تاثیر تمایز یافتگی خود بر رضایت زناشویی معنی­دار است؛ بدین معنی که تمایز یافتگی خود بر رضایت زناشویی اثر مستقیم و معنی­داری دارد.

کلیدواژه ها:

تمایزیافتگی ، رضایت زناشویی ، متاهلین