جایگاه فناوری هوشمند در کاهش ترافیک شهرها

افزایش تقاضا برای سفر در بزرگراه ها به یک رشد انفجاری در سال های گذشته رسیده است، این صرفا با افزایش ساخت جاده های بیشتر برای پاسخگویی به این تقاضای روزافزون امکان پذیر نیست. اگرچه ساخت جاده امری اجتناب ناپذیر برای تقویت زیرساخت های کنونی در بلند مدت خواهد بود، اما برای رسیدگی به نیازهای فوری استفاده موثرتر از زیرساخت های موجود لازم است. به عنوان یک نتیجه، سیستم های حمل و نقل هوشمند که فن آوری میان رشته ای است که در طراحی، تجزیه و تحلیل و نظارت بر شبکه ترافیک کمک می کند مورد توجه بسیار زیادی قرار گرفته است(رحمنی و همکاران، ۱۳۹۱). نیک می دانیم با توجه به رشد شتابان شهرنشینی و چالش های ناشی از تمرکز جمعیت در کلانشهرها جستجو برای یافتن فرم شهری ایده آل که بهترین امکانات رفاه و بهزیستی فردی را فراهم کند و کمترین خسارات زیستی را به محیط پیرامون تحمیل نماید از مهمترین دغدغه های متخصصان علوم اجتماعی به خصوص برنامه ریزان شهری در قرن حاضر است. توسعه حمل و نقل شهری ازاصلی ترین موضوعات درحل مشکلات ومعضلات ترافیک شهری به شمار می رود. یکی از ضروری ترین نیازهای هرجامعه در کنار توسعه اقتصادی و اجتماعی موضوع توسعه صنعت حمل و نقل و بهبود کارایی سیستم های حمل و نقل می باشد. در سالهای اخیر گرایش به استفاده از مکانیزم هایی جهت بهره گیری از فناوریهای نوین، استفاده بهینه از منابع موجود، ابتکار عمل و استفاده از تکنیک های مدیریت ترافیک شهری در اغلب کشورها، به عنوان بهترین راهکارها مورد توجه مدیران ترافیک کلان شهرها قرارگرفته است. در نتیجه می توان گفت مدیریت و کنترل ترافیک به معنای مدیریت خودرو های بیشتر در یک زمان خاص نیست، بلکه به معنای مدیریت بیش تر و بهتر مردم در جاده ها در یک زمان معین می باشد. به علاوه این که فناوری هرگز تنها راه حل برای کنترل ترافیک محسوب نمی شود، بلکه یک پیشرفت قابل توجه است، که به بهتر و سالم تر شدن شهرها و زندگی ما کمک می کند.

کلیدواژه ها:

حمل و نقل شهری ، مدیریت هوشمند