تحلیلی بر زیست پذیری شهری با استفاده از شاخص های عمر واحد های مسکونی و نفوذ پذیری معابر (مطالعه موردی : شهرک های حوزه یک منطقه ده شهرداری شیراز)

مقدمه: در حال حاضر رویکردهای گوناگونی برای حل مسائل و مشکلات موجود در شهرها مطرح و به کار گرفته شده اند. عوامل متعددی در زیست پذیری یک مکان تاثیر دارند که از جمله آنها می توان به حضورمردم،کاربری مختلط، مسکن، ایمنی و امنیت، حس تعلق، کارایی و محیط زیست اشاره کرد. هدف اصلی این پژوهش تحلیل زیست پذیری شهری شهرک های حوزه یک منطقه ده کلانشهر شیراز با تاکید بر شاخص های مسکن و محیط زیست می باشد. مواد و روش ها: روش تحقیق این پژوهش به لحاظ هدف، کاربردی و به لحاظ روش، توصیفی- تحلیلی می باشد و تلاش می گردد با استفاده از دو شاخص عمر ساختمان ها و نفوذ پذیری معابر زیست پذیری محیط و بافت فرسوده شهری را بررسی شود. در روند تحلیل ها از فرآیند تحلیل فضایی استفاده شده است. در این پژوهش از نرم افزاری Excel، Arc GIS و Google earth استفاده شده است.نتایج: ۹۲۸ قطعه در این شهرک ها شناسایی و اطلاعات آنها جمع آوری و ثبت گردید. نتایج این پژوهش از لحاظ عمر ابنیه، بدین صورت است که ۷۸ درصد قطعات با عمر کمتر از ۳۰ سال دارند و ۱۹ درصد قطعات بالای ۳۰ سال عمر دارند. ۹ معبر درجه یک و ۷۶ معبر درجه دو در این شهرک ها شناسایی شد که جمعا ۱۷۴۸۹ متر طول دارند. معابر درجه ۵۷ درصد متراژ خیابان ها را به خود اختصاص داده اند، معابر درجه دو نیز ۴۳ درصد متراز معابر را در بر می گیرد و معبر با عرض کمتر از ۳ متر، در این شهرک ها وجود ندارد.نتیجه گیری: برای بررسی بهتر و دقیق تر زیست پذیری در حوزه مسکن و محیط زیست در کلانشهر شیراز ، پیشنهاد می شود مطالعات در سطوح خرد تر از مناطق با تاکید بر سطح محله (شهرک) نیز مورد توجه قرار بگیرد. بنا های افت کرده در این شهرک ها زیاد نیستند ولی درصد قابل توجهی در مرز فرسودگی قرار دارند. وضعیت دسترسی واحدهای ساختمانی به معابر در شهرک ها این حوزه مناسب می باشند و مشکل ترافیکی سواره در این حوزه وجود ندارد. وضعیت نفوذ سواره در شهرک های این حوزه در وضعیت مطلوب می باشد.

کلیدواژه ها:

GIS ، قدمت ، نفوذ پذیری معابر ، زیست پذیری شهری ، منطقه ۱۰ شهرداری شیراز