خوانشی برتاثیر برنامه ریزی راهبردی در توسعه پایدار

شهرنشینی علت اصلی مشکلات شهری نبوده، بلکه نظام اجتماعی و اقتصادی مشکلزا بوده و شهرنشینی معلول آن محسوب میگردد که کمبود ظرفیتهای اجرایی و سیاسی و نبود مدیریت کارآمد شهری را میتوان از نتایج آن برشمرد .امروزه یکی از مهمترین مسائل زندگی شهری، در پی افزایش جمعیت شهرها، نظارت بر چگونگی تفکیک اراضی، ضوابط منطقهبندی شهرها به مناطق مسکونی، صنعتی، تجاری، اداری و ضوابط مربوط به استفاده از اراضی شهری میباشد شناخت هوشمندانه آینده و همراهی با تحولات شتابان جامعه دو پایه اصلی شکل دهنده فرایندهای برنامه ریزی محسوب می شود. بررسی مطالعات صورت گرفته نشان می دهد دو نوع موضع انتقادی در مقابل فرایندهای عرفی و سنتی برنامه ریزی راهبردی وجود دارد: یکی نگرش های مبتنی بر رد فرایندهای شناسایی و تحلیل محیط و دیگر روش های مبتنی بر اصلاح و ارتقای کارایی ز نظر عملیاتی برنامهریزی راهبردی را میتوان به دو مرحله عمده تقسیم کرد: یکی تعیین راهبرد، راهبرد به معنای مسیر حرکت است ودیگری اجرای آن. در مرحله نخست عوامل مهمی که مورد توجه وارزیابی قرار میگیرند عبارتند از: اهداف سازمان، وضعیت کنونی یا نقاط قوت و ضعف سازمان، و موقعیت محیط بیرون سازمان از نظر عوامل اقتصادی، قانونی، اجتماعی، تکنولوژیک و غیره. در مرحله دوم، یعنی اجرای راهبرد، عوامل مهمی که نیاز به تجزیه و تحلیل دارند شامل: ساختار سازمان، فرهنگ و منابع سازمان و زیرسیستمهایی چون کنترل، اطلاعات، نظام حقوق و دستمزد و تشویق سازمان میشوند که آنها را متغیرهای سازمانی مینامیم. متغیرهای سازمانی را در مرحله اجرای راهبرد باید به نحوی تغییر داده و متحول کرد که منطبق با مسیر انتخاب شده در مرحله نخست باشد.

کلیدواژه ها:

برنامه ریزی راهبردی ، توسعه پایدار شهری ،