بررسی مدل های سالمندی کارا برای یافتن الگوریتم های مسیریابی شامل اتصال در مسیریاب های شبکه روی تراشه

قابلیت اطمینان در مسیریاب های شبکه روی تراشه به طور جدی با سالمندی مواجه هستند و یک نقطه خرابی محسوب می شوند. لذا ارائه راهکارهایی برای تحمل پذیری اشکال در آن ها از اهمیت بالایی برخوردار است. بازپیکربندی شبکه و مسیریابی تحمل پذیری اشکال، از جمله راهکارهای نوین برای حل این مشکل هستند. برای ارائه این مسیریابی ها، باید به مدل اشکالی که الگوریتم مسیریابی را ساده تر می کند توجه کرد. چالش اصلی برای طراحی الگوریتم های مسیریابی آگاه از سالمندی، ارائه مدل های سالمندی کارآمد برای یافتن الگوریتم های مسیریابی شامل اتصال در شبکه است. از سوی دیگر، داشتن دانش مرتبط با میزان سالمندی هر یک از اجزای شبکه، گام موثری در ارائه مدل سالمندی کارآمد است. در این مقاله، در راستای طراحی مدل های سالمندی و الگوریتم های مسیریابی آگاه از سالمندی کارآمد، مدل های سالمندی کارآمد برای یافتن الگوریتم های مسیریابی شامل اتصال در مسیریاب های شبکه روی تراشه بررسی شده است. سپس جهت بررسی میزان سالمندی هر یک از اجزای شبکه، شبیه سازی های مبتنی بر شبیه ساز بوکسیم انجام شد. نتایج شبیه سازی ها حاکی از آن بود که برای یک شبکه توری ۶×۶ در هر دو حالت ارسال و دریافت فلیت، ناحیه داغ در مربع درونی ۴×۴ شبکه واقع می شود. این ناحیه، در برگیرنده مسیریاب ها و پیوندها با بیشترین نرخ ارسال و دریافت و به عبارتی مستعدترین نسبت به خطای سالمندی است. بررسی و مقایسه شبیه سازی ها در حالات مختلف به ازای الگوهای ترافیکی مختلفی مانند الگوی Uniform، Transpose و Shuffle و هم چنین به ازای الگوی ترافیک واقعی SPARSE نشان می دهد در مسیریابیXY، مدل بررسی شده توزیع یکنواخت تری نسبت به سایر روش ها دارد و نقاط داغ ان کاهش یافته است.

کلیدواژه ها:

شبکههای روی تراشه ، تحملپذیری اشکال ، مسیریابی ، سالمندی