زمان بندی بهینه در محیط ترکیبی رایانش مه و ابر با استفاده از تئوری بار بخش پذیر

محدودیت سرعت پردازنده ها، مانعی برای پردازش بارهای دارای داده های انبوه می باشد. تنها راه افزایش سرعت پردازش و کاهش زمان پردازش نهایی ، استفاده از سیستم های موازی و یا گسترده می باشد. در این صورت زمان بندی مطرح می شود. نوع جدیدی از زمان بندی از سال ۱۹۸۸ براساس "تئوری بار تقسیم پذیر " ارائه گردیده و پژوهش هایی در این زمینه، در محیط های مختلف رایانشی به غیر از رایانش مه، انجام شده است. این مقاله یک زمان بندی بهینه با استفاده از تئوری بار تقسیم پذیر را در محیط ترکیبی مه- ابر با ارائه معادلات و حل آنها و الگوریتم مربوطه پیشنهاد می دهد. آزمایش های تجربی نشان داده است که این روش نسبت به روش های رایج مانند تقسیم مساوی، زمان پردازش نهایی را حدود هشت برابر کاهش می دهد

کلیدواژه ها:

رایانش مه ، تئوری بار بخشپذیر ، سیستمهای محاسباتی توزیع شده ، بارهای داده محور