بررسی رابطه بین سبک های فرزندپروری ادراک شده و باورهای هوشی و جرات ورزی با خودناتوان سازی تحصیلی در دانش آموزان دوره متوسطه دوم شهرستان مانه و سملقان

هدف پژوهش بررسی رابطه بین سبک های فرزندپروری ادراک شده و باورهای هوشی و جرات ورزی با خودناتوان سازی تحصیلی در دانش آموزان مقطع متوسطه دوم شهرستان مانه و سملقان بود. این پژوهش از نظر ماهیت توصیفی و از نظر روش همبستگی و نوع تحقیق کاربردی است جامعه آماری این تحقیق شامل کلیه دانش آموزان مقطع متوسطه دوم شهرستان مانه و سملقان در سال تحصیلی ۱۴۰۲-۱۴۰۱ به تعداد ۲۹۶۶ نفر بود. نمونه پژوهش بوسیله نمونه گیری طبقه ای انجام شد و تعداد آن ۳۴۰ نفر خواهد بود که با استفاده از جدول کرجسی و مورگان به دست آمد که به نسبت برابر انتخاب شد که شامل ۱۷۰ نفر پسر و ۱۷۰ نفر دختر بود. روش جمع آوری اطلاعات به صورت کتابخانه ای و میدانی و با استفاده از پرسشنامه های باورهای هوشی عبدالفتاح و بیتس (۲۰۰۶)، سبک های فرزندپروری بامریند (۱۹۶۷)، جرات ورزی یول لی و همکاران (۱۹۸۵) و خودناتوان سازی شوینگر و پلسر (۲۰۱۱) بود. برای تایید یا رد فرضیه های پژوهش از روش میدانی با استفاده از نرم افزار spss نسخه ۲۶ استفاده می شود. با توجه به نتایج حاصل بین سبک های فرزندپروری ادراک شده و باورهای هوشی و جرات ورزی با خودناتوان سازی تحصیلی در دانش آموزان مقطع متوسطه دوم شهرستان مانه و سملقان رابطه وجود دارد. بین سبک های فرزندپروری، باورهای هوشی و جرات ورزی با خودناتوان سازی با مقادیرآزمون (۹۵۳/۰ – ۸۸۷/۰- ۹۸۷/۰) و سطح معناداری (۰۰۰/۰) با اطمینان ۹۹ درصد و احتمال خطای ۱ درصد رابطه معناداری وجود دارد.

کلیدواژه ها:

خودناتوان سازی ، جرات ورزی ، سبک های فرزندپروری ، باورهای هوشی.