بررسی تاثیر اسیدهای صفراوی بر عملکرد، خصوصیات لاشه و فراسنجه های خونی در جوجه-های گوشتی

زمینه مطالعه: جوجه های گوشتی در سنین اولیه به دلیل ترشح محدود اسیدهای صفراوی در هضم و جذب چربی ها مشکل دارند. هدف: بررسی اثر اسیدهای صفراوی بر عملکرد، خصوصیات لاشه و فراسنجه های خونی جوجه های گوشتی بود. روش کار: ۳۰۰ قطعه جوجه گوشتی یک روزه راس ۳۰۸ در یک آزمایش با ۵ تیمار و ۶ تکرار با ۱۰ پرنده در هر تکرار استفاده شدند. پنج تیمار آزمایشی شامل: تیمار ۱) جیره شاهد بر پایه ذرت و کنجاله سویا، تیمار ۲) جیره پایه حاوی امولسیفایر، تیمار ۳) جیره پایه حاوی ۰۵/۰ درصد اسید صفراوی، تیمار ۴) جیره پایه حاوی ۱/۰ درصد اسید صفراوی و تیمار ۵) جیره پایه حاوی ۲/۰ درصد اسید صفراوی بودند. آزمایش به مدت ۴۲ روز و در مراحل آغازین (۱ تا۱۰ روزگی)، رشد (۱۱ تا ۲۴ روزگی) و پایانی (۲۵ تا ۴۲ روزگی) انجام شد. صفات عملکردی بصورت دوره ای و خصوصیات لاشه و فراسنجه های خونی در روز ۴۲ آزمایش اندازه گیری شدند. نتایج: نتایج نشان داد که استفاده از سطوح مختلف اسیدهای صفراوی تاثیر معنی داری بر مصرف خوراک نداشت (۰۵/۰اسید صفراوی باعث بهبود افزایش وزن روزانه و ضریب تبدیل خوراک در دوره آغازین شد (۰۵/۰>P). چربی شکمی نیز هنگام استفاده از ۱/۰ درصد اسید صفراوی به طور معنی دار نسبت به تیمار شاهد کاهش یافت (۰۵/۰>P). غلظت تری گلیسیرید در پرندگان تغذیه شده با سطح ۰۵/۰ درصد اسید صفراوی و غلظت کلسترول و اسید اوریک در پرندگان دریافت کننده جیره حاوی امولسیفایر به طور معنی داری نسبت به تیمار شاهد کاهش پیدا کردند (۰۵/۰>P). نتیجه گیری نهایی: به طور کلی مشخص شد که مصرف ۱/۰ درصد اسیدهای صفراوی در جیره باعث بهبود عملکرد جوجه های گوشتی در دوره آغازین، خصوصیات لاشه و پروفایل لیپیدی خون می شود.

کلیدواژه ها:

اسید صفراوی ، امولسیفایر ، جوجه های گوشتی ، چربی شکمی ، وزن بدن