طراحی اقامتگاه مسکونی-تفریحی در شهر کرج برای کودکان کار با رویکرد ارتقاء حس امید بهزندگی

گرچه کودک کار از زمان پیدایش انسان وجود داشته است، با این حال پدیده ی کودک کار در جامعه ی امروزی شایع تر است وروند این موضوع روزبه روز سرعت بیشتری به خود میگ یرد. آمار کودکان کار در ایران بین ۳ تا ۷ میلیون تخمین زده شده است، امابه دلیل اینکه این کودکان اغلب هویت ثبت شده ای ندارند، آمار دقیقی در این زمینه در دسترس نیست. اکثر این کودکان شرایطزندگی مناسبی ندارند و در مکان های نامناسب و یا حتی خیابان ها زندگی می کنند. گرچه برخی از آن ها خانه و خانواده دارند، امااغلب بدسرپرست بوده یا حتی خود سرپرست اعضای کوچک تر یا کم توان خانواده ی خود هستند. این کودکان اکثرا از تحصیل،تفریح و گذراندن وقت با همسن و سالان خود محروم و مشغول انجام کارهای نامتناسب با سن خود، به خواست خود یا به اجبار،میباشند که این موضوع بر روی حالات روحی و روانی آنان تاثیرگذار بوده و موجب می شود در سنین بالاتر احتمال گرایش بهبزهکاری در آنها افزایش یابد. پژوهش حاضر به زمینه های روانشناسی رشد، روانشناسی محیط و طراحی معماری پرداخته است.هدف دستیابی به مولفه های مناسب جهت طراحی فضا برای کودکان کار به گونه ای که حس امید به زندگی را در آنان ارتقا دهد،بوده و بر اساس روش های تحقیق کیفی می باشد. جهت گیری تحقیق کاربردی و گردآوری اطلاعات در این زمینه در بستر مطالعاتکتابخانه ای است و با رویکردی توصیفی-تحلیلی به بررسی نظریات معتبر پژوهشگران و یافتن ارتباط میان آنها پرداخته است

کلیدواژه ها:

روانشناسی محیطی ، روانشناسی رشد ، سرزندگی ، کودک کار