تاثیر سرمایه های اجتماعی بر مدیریت سکونتگاه های غیر رسمی در گلابدره

سکونتگاه های خودانگیخته شهری با مشکلات کالبدی، اقتصادی و اجتماعی متعددی مواجه هستند. تا به حال اما مدیریت شهری نتوانسته بر مشکلات این سکونتگاه ها فائق آید. می توان گفت بخشی از راه حل این مشکل در نگاه کردن به جوامع ساکن در خود این سکونتگاه ها نهفته است. از این روست که سرمایه اجتماعی و ظرفیت موجود در میان ساکنین این سکونتگاه ها و استفادهاز آن در جهت ارتقاء آن ها حائز اهمیت می گردد. این پژوهش به تاثیر سرمایه ی اجتماعی بر مدیریت سکونتگاه های غیر رسمی در گلابدره می پردازد. در این تحقیق از روش کیفی و مصاحبه نیمه عمیق استفاده شده و یافته ها مورد تحلیل محتوایی قرار گرفته اند. در نهایت چنین نتیجه گیری شده است. که می توان با تقویت و تکیه بر سرمایه اجتماعی و ادغام آن در برنامه ریزی و مدیریت سکونتگاه های خودانگیخته در جهت ارتقاء سکونتگاهی و بهبود مدیریت شهری در محلاتی با این نوع سکونتگاه ها گام برداشت.

کلیدواژه ها:

سکونتگاه های خودانگیخته ، سرمایه اجتماعی ، مدیریت شهری ، محله گلابدره