کنترل بیولوژیک و مدیریت تلفیقی آفات (IPM) در سیستم های کشاورزی: موانع و راهبردها

با توجه به افزایش روزافزون جمعیت جهان، حرکت به سمت یک سیستم کشاورزی مولد که غذای کافی تولید نماید و در عین حال از یکپارچگی محیط زیست برای نسل های آینده محافظت کند، ضروری است. کنترل بیولوژیک به عنوان یک رویکرد انعطاف پذیر و پایدار برای به حداقل رساندن تلفات محصول ناشی از آفات، پتانسیل لازم برای جایگزینی با آفت کش های شیمیایی در سیستم های کشاورزی را دارند. استفاده از عوامل بیوکنترل در ترکیب با سایر روش های کنترل آفات در جهت استفاده هر چه محدودتر از آفت کش های شیمیایی در سیستم مدیریت یکپارچه آفات (IPM) تعریف می گردد و جایگاه بسیار قویی در سیستم های زراعی در آینده پیدا خواهد نمود. کنترل بیولوژیک و IPM با هر سیستم کشاورزی از جمله کشاورزی ارگانیک و سنتی سازگار هستند و نقش ویژه ای را در رویکردهای حفاظت از محصولات فعلی و آتی ایفا می کنند، از جمله اینکه باعث کاهش باقی مانده سموم در محصولات برداشت شده در سیستم های کشاورزی سنتی می شوند و به عنوان اولین و ارجح ترین روش کنترل آفات در سیستم کشاورزی ارگانیک مطرح هستند. آگاهی و درک بهتر از مزایای کنترل بیولوژیک و IPM، اهداف و اولویت ها و ایجاد فرصت هایی برای تسریع پذیرش رویکردهای بیولوژیکی، می توانند در جهت غلبه بر موانع پذیرش این فرآیندهای مدیریتی موثر باشند. برخی از راهبردها برای سرعت بخشیدن به جریان پذیرش عبارتند از: افزایش آموزش و گسترش گزینه های کنترل بیولوژیکی اثبات شده و آماده برای استفاده، در نظر گرفتن کامل هزینه و سود برای جایگزین های مبتنی بر مواد بیولوژیکی با مواد شیمیایی، سیاست های دولتی و خصوصی برای تشویق کنترل بیولوژیکی و کاهش اتکا به کنترل های شیمیایی. در این مقاله ضمن پرداختن به زمینه های مشترک و تفاوت های سیستم مدیریتی IPM و کنترل بیولوژیک با کشاورزی ارگانیک، به موانع پذیرش این شیوه های مدیریتی و راهکارهای رفع این موانع پرداخته شده است.

کلیدواژه ها:

کنترل بیولوژیک ، مدیریت یکپارچه آفات ، IPM.