بنیان های تفسیر قانون اساسی

قانون اساسی به مثابه میثاق ملت با حکومت، نماد منطقی و خارجی قرارداد اجتماعی هر کشور بوده و بر تارک نظام حقوقی آن می درخشد و پاسداری از حرمت و اجرای اصول آن توجه بسزایی را می طلبد. قانون اساسی با وجود اهمیت و جایگاه برتر حقوقی و سیاسی آن، از نیاز به تفسیر مستثنا نیست. همچنین، نگرانی های تاریخی از نقض تفکیک قوا، سوءاستفاده از صلاحیت تفسیر قانون و ادعای جامع ومانع بودن قوانین موضوعه، موجب تردیدهایی در به رسمیت شناختن تاسیس تفسیر قانون به ویژه قانون اساسی شده است. به همین منظور، تفسیر قانون اساسی و لزوم تحلیل علمی و بهره گیری از روش های معقول با امعان نظر به مضامین حقوق بشر اهمیتی بسیار می یابد. بدیهی است که قواعد و روش های این تفسیر باید در چارچوب نظریه جامع به کار گرفته شوند تا از یک سو، موجب افتراق در پیکره قانون اساسی نشوند و از سوی دیگر، انسجام نظام حقوقی را به ارمغان آورند. تفسیر واقع گرایانه، شناخت مفاد قانون اساسی در بستر عینی و عنایت به انسجام نظام حقوقی، شایسته ترین بستر را در این مقوله فراهم می آورد. در این تحقیق، با استفاده از منابع کتابخانه ای به روش توصیفی-تحلیلی تلاش شده است، به منظور آشنایی با روند قانون گذاری، تاثیر به کارگیری نظرات و اندیشه های حقوق بشری تفسیر قانون اساسی و نقش آن در توسعه حقوق اساسی و نیز جلوگیری از بحران در حاکمیت قانون مدار از طریق به کارگیری اصولی در به تعادل رساندن امر تفسیر مطمع نظر نویسندگان این مقاله است.

کلیدواژه ها:

اصول تفسیر ، اصول تفسیر قانون ، تفسیر قانون ، قانون اساسی