بررسی اثربخشی گروه درمانی شناختی رفتاری بر افزایش سازگاری اجتماعی و خودارزشمندی دانشجویان شهر مشهد

فرد زمانی از سازگاری بهره مند است که بتواند میان خود و محیط اجتماعی اش رابطه ای سالم برقرار و انگیزه های خود را ارضاء کند، در غیر این صورت او را ناسازگار قلمداد می کنیم. در واقع سازگاری با محیط، مهارتی است که باید آموخته شود و کیفیت آن مانند سایر آموخته ها به میزان علاقه و کوشش فرد برای یادگیری بستگی دارد. هدف از پژوهش حاضر بررسی اثربخشی گروه درمانی شناختی رفتاری بر افزایش سازگاری اجتماعی و خودارزشمندی دانشجویان شهر مشهد می باشد. برای دستیابی به این هدف نمونه ای مشتمل بر ۱۵ نفر در گروه آزمایش و ۱۵ نفر برای گروه کنترل انتخاب و پرسشنامه های پژوهش را تکمیل کردند. در نهایت تجزیه و تحلیل یافته های پژوهش نشان داد که گروه درمانی شناختی رفتاری باعث افزایش سازگاری اجتماعی و خودارزشمندی در دانشجویان شده است.

کلیدواژه ها:

خودارزشمندی ، سازگاری اجتماعی ، دانشجویان شهر مشهد.