ارزیابی راندمان عملکردی فضا در معماری مسکونی بر اساس فرآیند تحلیل سلسله مراتبی (مطالعه موردی : دوره پهلوی اول شهر شیراز)

این پژوهش درصدد آن است تا نخست با بررسی مفهوم راندمان عملکردی فضا در معماری مسکونی به استخراج عوامل موثر بر آن با استفاده از منابع و اسناد تاریخی و کتابخانه ای بپردازد؛ سپس با مطالعه میدانی و بنابر مصاحبه -های نیمه ساختاریافته با افرادی که شناخت و تجربه حضور و بازدید مستقیم از خانه های پهلوی اول را داشته اند و نیز با استفاده از فرآیند تحلیل سلسله مراتبی ، زمینه را برای ارزیابی راندمان عملکردی فضا در معماری مسکونی پهلوی اول شیراز فراهم آورد. لذا از بعد هدف، پژوهشی کاربردی و از بعد روش جمع آوری اطلاعات، پژوهشی توصیفی غیرآزمایشی از نوع پیمایشی و موردی است . نتایج نشان می دهند معیارهای همسازی با اقلیم و محیط ، فرهنگ و شیوه زندگی ، سطح فعالیت های انسانی ، پیکرهبندی فضایی ، حریم ها و قلمروها و جامع نگری و آینده نگری از عوامل موثر بر راندمان عملکردی فضا در معماری مسکونی هستند که به ترتیب میزان اهمیت رتبه بندی گردیده اند و نیز در تیپولوژی ساختاری - فضایی معماری خانه های پهلوی اول شیراز، گزینه های اول شامل گونه های حیاط با چهار و سه طرفساخت ، دوم شامل گونه های حیاط با دو طرفساخت دو جبهه متقابل و دو طرف ساخت الشکل و سوم شامل گونه های حیاط با یک طرفساخت و ساختمان در وسط به ترتیب دارای بیشترین میزان راندمان عملکردی هستند.

کلیدواژه ها:

راندمان عملکردی فضا ، معماری مسکونی ، فرآیند تحلیل سلسله مراتبی ، پهلوی اول ، شیراز