بررسی مولفه های طراحی زنانه در آثار معماران زن معاصر ایران در دهه اخیر

امروزه فراهم آوردن یک فضای مطلوب برای افراد، فارغ از زن یا مرد بودن کاربران، نیازمند شناخت کامل معمار از ابعاد فیزیکی ، روحی و روانی و اجتماعی مخاطب است . در این میان، گاهی نیازهای زنان و جایگاه اجتماعی آنان به عنوان نیمی از جمعیت جهان نادیده گرفته می شود. باتوجه به اهمیت نقش زنان و جایگاه آنان در کشور این پژوهش با هدف بررسی مولفه های طراحی زنانه در آثار معماران زن معاصر ایران در یک دهه اخیر شکل گرفت . روش تحقیق در این پژوهش کیفی از نوع توصیفی - تحلیلی بوده و گردآوری اطلاعات از طریق منابع کتابخانه ای و تحلیل محتوایی بوده است . از این پژوهش می توان نتیجه گرفت انسان محوری ، انعطاف پذیری ، مقیاس انسانی ، در هم پیچیدگی فضا، عملکرد گرایی و زمینه گرایی در شاخص ساختاری کارکردی بنای زنان و پرداختن به جزئیات و رویکرد های تزئیناتی در شاخص ساختاری الحاقی و سیالیت و شفافیت در شاخص های ظاهری بصری و پویایی در مولفه ظاهری فضایی و بی مرز بودن و ادراک حسی قوی و نظم و دقت در طراحی در شاخص فیزیولوژیکی ریزومی و طراحی ارگانیک در شاخص بنیادی طبیعت گرا دیده شده است . به دست آوردن مولفه های زنانگی به معنی نفی مردانگی نیست ، بلکه مکمل آن و حاوی تفاوت های اندک اما حائز اهمیت است و معماری بیش از زن و مرد بودن، بستگی دارد به انسان متفکر بودن و به قدرت تخیل داشتن و این آموزش معماری پیش از دانشگاه در ضمیر شخصس هر فرد آغاز می گردد و سال ها بعد در او ادامه می یابد.

کلیدواژه ها:

نقش زنان ، معماری زنانه ، معماری معاصر ، جنسیت