بررسی تاثیر هشت هفته تمرین ورزشی هوازی و مقاومتی بر سطوح آدروپین، اسپکسین ، TNFα و شاخص های مقاومت به انسولین در مردان چاق مبتلا به دیابت نوع دو

مقدمه: همئوستاز انرژی به عنوان یک مسیر کنترل متابولیکی می تواند از ابعاد مختلف بررسی شود. هدف این مطالعه بررسی تاثیر هشت هفته تمرین ورزشی هوازی و مقاومتی بر آدروپین، اسپکسین و TNFa و شاخص های مقاومت به انسولین در مردان چاق مبتلا به دیابت نوع دو بود. مواد و روش­ها: در این مطالعه نیمه تجربی، تعداد ۳۰ مرد چاق دارای دیابت نوع دو شهر خوی، در سال ۱۴۰۱ انتخاب و به طور تصادفی در سه گروه کنترل، تمرین هوازی و تمرین مقاومتی تقسیم شدند. دستورالعمل تمرین هوازی و مقاومتی (سه جلسه در هفته) به مدت هشت هفته اجرا گردید. در مراحل پیش آزمون و پس آزمون سطوح آدروپین، اسپکسین و TNFa سرمی و شاخص های مقاومت به انسولین و حساسیت به انسولین سنجیده شد. داده ها با آزمون های آماری توصیفی و تحلیلی شامل شاپیروویلک، آزمون تی همبسته و آزمون تحلیل واریانس یک طرفه به ترتیب برای بررسی آثار درون گروهی و بین گروهی با استفاده از نرم افزار SPSS vol.۲۴ تجزیه وتحلیل گردید. یافته ­های پژوهش: تمرین هوازی و مقاومتی نسبت به گروه کنترل، سبب تغییرات معنی دار در شاخص های درصد چربی، قند خون ناشتا، کلسترول، تری گلیسیرید، HDL و LDL در مردان چاق دارای دیابت نوع دوم شد (۰.۰۵≥P)؛ همچنین در مقایسه بین گروهی، تمرین هوازی نسبت به دو گروه دیگر، سبب تغییرات معنی دار در شاخص های فشارخون متوسط، انسولین، شاخص مقاومت به انسولین (HOMA-IR)، سطوح آدروپین و اسپکسین در مردان چاق دارای دیابت نوع دوم گردید (۰.۰۵≥P). بحث و نتیجه گیری: شرکت در برنامه تمرین هوازی با شدت متوسط نسبت به تمرین مقاومتی، با آثار معنی داری بهتری در شاخص های آدروپین و اسپکسین همراه است؛ بنابراین توصیه می شود، برنامه تمرین هوازی در افراد دیابتی به عنوان یک عامل موثر در مداخله درمانی مدنظر قرار گیرد.

کلیدواژه ها:

Adropin ، Aerobic Training ، Insulin Resistance ، Spexin ، Type ۲ Diabetes ، تمرین هوازی ، آدروپین ، اسپکسین ، مقاومت به انسولین ، دیابت نوع دوم