بررسی مصادیق پدافند غیرعامل در شاهنامه فردوسی
محل انتشار: همایش پدافند غیر عامل و علوم انسانی
سال انتشار: 1393
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 171
فایل این مقاله در 14 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
NADHS01_072
تاریخ نمایه سازی: 8 بهمن 1402
چکیده مقاله:
پدافند غیرعامل یا دفاع بدون اسلحه به مجموعه اقداماتی گفته میشود که نیاز به استفاده از وسایل جنگی ندارد و با انجام و به کارگیری آنها می توان از وارد شدن خساراتمادی و معنوی به تجهیزات و تاسیسات حیاتی وحساس نظامی و غیر نظامی و تلفات انسانی ناشی از آن جلوگیری نمود و یا اینکه میزان آن را بهحداقل کاهش داد. از جمله اعمالی که در پدافند غیرعامل انجام می گیرد، می توان به پوشش، پراکندگی، فریب دشمن، مکانیابی، تفرقه و جابه جایی، اعلام خبر، قابلیت بقا، استحکامات، استتار، اختفا و... اشاره نمود. اجرای پدافند غیرعامل باتوجه به هوشیاری دشمنان و تلاش آنها برای فریب و غافلگیر ساختن حریف، بسیار ارزنده و درخور توجه وتامل است و از زمان قدیم و روزگاران کهن که قطعا به اندازه امروزه از تجهیزات و سلاحهای نظامی برخوردار نبودهاند، مورد نظر و استفاده بوده است. در شاهنامه فردوسی که بخش اعظم آن را نبردها و تقابل کشورها و کشمکشهای سیاسی بین آنها تشکیل میدهد، افراد هوشمند و میهن دوست از این شیوه استفاده نموده و با به کار گرفتن شیوه هایی مانند فریب، اعلام خبر و... سرزمین و جان و مال و ناموس هموطنانشان را از نابودی و تجاوز دشمنان نجات دادهاند؛ چراکه در این نوع پدافند محدودیتی در انجام اقدامات توسط اشخاص خاصی وجود ندارد و هر انسانی خواه از عوام و یا خواص امکان انجام این اعمال را دارد. در این مقاله کوشش شده است تا با تحلیل محتوای شاهنامه فردوسی، به بررسی مصادیق پدافند غیرعامل در این شاهکار ادبی پرداخته شود واهمیت و نتایج مجموعه این اقدامات را در آن روزگار و همچنین درتفکرات حکیم عالی قدر طوس به خوانندگان بنمایاند.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
محمد علائی آرانی
دانشجوی دکتری علم اطلاعات و دانش شناسی، دانشگاه پیام نور
مینا تجلیان
کارشناس ارشد زبان و ادبیات فارسی دانشگاه کاشان
محمدمصطفی رسالت پناهی
دانشجوی دکتری زبان و ادبیات فارسی دانشگاه کاشان