مسیرهای مشارکت علوم انسانی و اجتماعی در بوم سازگان نوآوری: دلالت هایی برای خط مشی گذاری
سال انتشار: 1401
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 156
فایل این مقاله در 35 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_JIPAS-5-4_004
تاریخ نمایه سازی: 8 بهمن 1402
چکیده مقاله:
هر چند که نظریه بوم سازگان نوآوری در زمینه فناوری و به یک معنا در علوم پایه و مهندسی، تا حد خوبی ساختار و توسعه یافته، در علوم انسانی و اجتماعی و فناوریهای نرم به درستی شکل نگرفته است. شاید از این رو که پژوهش گران حوزه مطالعات نوآوری همواره با ذهنیت اقتصادی به مفهوم «نوآوری» نگریستهاند. این رویکرد اقتصادی، آغازگر شکلگیری گفتمان «ارزش ابزاری» در ارزشگذاری پژوهشهای علوم انسانی و اجتماعی است که به عنوان منطقی برای حمایت مالی آغاز شد و شروع به گسترش کرد. فراگیر شدن این گفتمان و مقایسه نتایج پژوهشی این علوم با علوم پایه و مهندسی توسط معیارهای ارزیابی یکسان، چالشها و آسیبهای فراوانی در میان فعالان در حوزه علوم انسانی و اجتماعی داشته و به ایجاد فضایی دلسردکننده و انزوای آنها منجر شده است. در مقابل این گفتمان، پژوهشگران علوم انسانی و اجتماعی بر این باورند که کاری که انجام میدهند در مقابل «ارزش ابزاری» دارای یک «ارزش ذاتی» است که اقتصاد نمیتواند در آن نقشی داشته باشد. این تقابل در توجیه و منطق سرمایهگذاری در فعالیتها و پژوهش های علوم انسانی و اجتماعی اختلافات راهبردی جدی ایجاد میکند. در این مقاله ضمن مرور دیدگاههای طرح شده پیرامون «ارزش» پژوهش ها علوم انسانی و اجتماعی در بوم سازگان نوآوری، مدلی برای نشان دادن گذرگاههای مشارکت این علوم در بوم سازگان نوآوری پیشنهاد شده است. این مدل میتواند راهکاری برای مصالحه منتقدان ابزارگرائی در مقابل اقتصاددانان بوده و مسیر پیش روی تامین مالی پژوهش ها علوم انسانی و اجتماعی را هموارتر کند. در نهایت دلالتهایی برای خط مشی گذاری در زمینه تامین مالی هر یک از گذرگاههای مشارکت پژوهشهای علوم انسانی و اجتماعی در بوم سازگان نوآوری بیان شده است.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
پروانه آقائی
دانشجوی دکتری سیاست گذاری علم و فناوری، دانشکده مدیریت و اقتصاد دانشگاه تربیت مدرس، تهران، ایران.
سید سپهر قاضی نوری
استاد گروه مدیریت فناوری اطلاعات، دانشکده مدیریت و اقتصاد دانشگاه تربیت مدرس، تهران، ایران.
مهدی پاکزاد بناب
استادیار مرکز تحقیقات سیاست علمی کشور، تهران، ایران.
مراجع و منابع این مقاله:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :