بررسی انطباقی سبک نوآوری و سبک مدیریت منابع انسانی در شرکت های دانش بنیان مستقر در پارک های علم و فناوری

سرمایه انسانی یک شرکت از مهمترین عوامل نوآوری محسوب می شود. در این پژوهش با تمرکز بر دو ویژگی منحصر به فردی و ارزش آفرینی سرمایه انسانی، به بررسی انطباقی سبک نوآوری با سبک کارکردهای منابع انسانی در شرکت های دانش بنیان مستقر در دو پارک علم وفناوری پردیس و دانشگاه تهران پرداخته شد. مدیریت سرمایه های انسانی شرکت های نوآور، نیازمند بکارگیری مجموعه ای از کارکردهای مدیریت منابع انسانی متناسب با ویژگی های کارکنان و اهداف ویژه شرکت می باشد. پژوهش حاضر بدنبال پاسخ به این سوال است که آیا شرکت های دانش بنیان بر مبنای نوع و ویژگی های سرمایه انسانی و منطبق با سبک نوآوری خود، سبک کارکردهای منابع انسانی خود را انتخاب می نمایند؟ برای این منظور پس از مرور ادبیات، ۴۶ شرکت مستقر در دو پارک فناوری پردیس و دانشگاه تهران، مورد بررسی قرار گرفتند. برای گردآوری داده ها از ابزار پرسش نامه استفاده شد. در ادامه، پس از تحلیل داده ها با روش تحلیل عاملی تاییدی و تایید مدل، میزان هماهنگی میان سبک ها با استفاده از آزمون دو جمله ای مورد بررسی قرار گرفت. بیشترین میزان انطباق، میان سبک نوآوری بازارمحور و سبک مدیریت منابع انسانی بهره وری و پس از آن میان سبک نوآوری علم محور و سبک مدیریت منابع انسانی همکاری مشاهده شد. ویژگی ارزش آفرینی سرمایه انسانی در شرکت های دانش بنیان دارای میانگین بالاتری نسبت به ویژگی منحصربه فردی بود.

کلیدواژه ها:

سرمایه انسانی ، منحصر به فردی ، ارزش راهبردی ، سبک نوآوری ، سبک مدیریت منابع انسانی ، هماهنگی ، تحلیل عاملی تاییدی