حیات فرمهای موسیقی مذهبی تشیع در دوران صفوی و قاجار
سال انتشار: 1402
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 58
فایل این مقاله در 14 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_ASO-3-7_001
تاریخ نمایه سازی: 8 بهمن 1402
چکیده مقاله:
موسیقی اصیل ایرانی که امروزه تحت عنوان موسیقی دستگاهی میشناسیم، با ورود اسلام به ایران و ترویج مذهب شیعه به خدمت مناسک و آیینهای اسلامی درآمد. به واسطه این اتفاق، به طبع لحنهای موسیقایی برای انجام مناسک مذهبی تحت عنوان موسیقی مذهبی در قالب فرمهایی چون مناجات، روضهخوانی، نوحه خوانی و… پدیدار گشت. در نتیجه این امر، شاهد تنیدگی و پیوندی غیرقابل انکار بین موسیقی مذهبی و موسیقی اصیل ایرانی در طول تاریخ تشیع بهخصوص در دوران صفوی و قاجار هستیم؛ چراکه بخشی از موسیقی دستگاهی ما ریشه در موسیقی مذهبی در گذشته دارد و به دلیل ممنوعیتها و محدودیتها، به شکل موسیقی مذهبی تبلور یافته است. از آنجایی که حیات موسیقی مذهبی تشیع، در بستر ردیف موسیقی۱ دستگاهی۲ شکل گرفته است؛ از این رو، آگاهی یافتن از حیات و خصوصیات موسیقایی انواع فرمهای رایج در این نوع موسیقی امری ضروری مینماید؛ چراکه این پرسش در ذهن شکل میگیرد که موسیقی مذهبی شیعیان ایران از چه الحان و نغمههایی در ردیف موسیقی دستگاهی بهرهمند شده است و موسیقی مذهبی نیز چه تحول و تغییراتی در ساختار ردیف موسیقی دستگاهی داشته است. این مقاله با رویکردی توصیفی و تاریخی، براساس مطالعات کتابخانهای از منابع تاریخ موسیقی و سفرنامه ها گردآوری شده است. میتوان گفت که به نوعی حیات و بقاء موسیقی دستگاهی ایران، از برکت موسیقی مذهبی از سدههای گذشته تا به امروز بوده است؛ تا آنجا که به کارگیری نغمهها و گوشهها در انواع فرمهای موسیقی مذهبی، نشان از روابطی دوسویه میان ردیف موسیقی دستگاهی و موسیقی مذهبی تشیع است.
نویسندگان
آیدین پارسایی راد
دانشجوی دکترای پژوهش هنر، گروه مطالعات عالی هنر دانشگاه تهران، واحد پردیس بین المللی کاسپین،گیلان، ایران.
حسن بلخاری قهی
استاد تمام، گروه مطالعات عالی هنر دانشکده هنرهای تجسمی، دانشکدگان هنرهای زیبا، دانشگاه تهران، تهران، ایران.