اثر بخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد (اکت) بر بهبود علائم خلقی افسردگی زنان بدسرپرست

پژوهش حاضر با هدف بررسی اثر بخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر بهبود علائم خلقی افسردگی زنان بدسرپرست در سال ۱۴۰۲ صورت گرفته است. طرح این پژوهش نیمه آزمایشی و از نوع پیش آزمون پس آزمون با گروه کنترل می باشد. جامعه آماری این پژوهش شامل زنان بدسرپرست ۲۰ تا ۳۰ ساله خیریه ای در شهر تهران است که دارای اختلال افسردگی هستند. حجم نمونه در این پژوهش۳۰ نفر است. نمونه گیری با استفاده از روش نمونه گیری در دسترس صورت گرفته است که بطور تصادفی به دو گروه آزمایش و گروه کنترل تقسیم شده اند (هر گروه ۱۵ نفر). ابزارهای پژوهشی شامل پرسشنامه افسردگی بک و پرسشنامه ارزش گزینی است و متغیرهای مورد نظر عزت نفس پایین، ناامیدی و دشواری در تصمیم گیری می باشد. مداخله شامل ۸ جلسه چهل و پنج دقیقه ای درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد به گروه آزمایش است. به منظور بررسی نرمال بودن داده های پیش آزمون و پس آزمون، از آزمون شاپیرو ویلک و آزمون لوین استفاده شده است. جهت تحلیل یافته های این پژوهش از تحلیل کوواریانس (آنکووا) با استفاده از نرم افزار اس پی اس اس ویرایش ۲۲.۰ استفاده شده است. تحلیل یافته ها بیانگر این نکته است گروه آزمایش پس از دریافت مداخله درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد، تفاوت معنی داری نسبت به گروه کنترل در متغیرهای مورد بررسی نشان می دهد. بنابراین می توان نتیجه گرفت درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد یک مداخله اثرگذار در کاهش علائم خلقی افسرگی در زنان بدسرپرست می باشد.

کلیدواژه ها:

زنان بدسرپرست ، درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد ، علائم خلقی افسردگی