بررسی نقش روان نژندگرایی ، باورهای مربوط به درد و راهبردهای مقابله ای در سازگاری با درد مزمن

اصطلاح درد مزمن معمولا برای توصیف دردی غیرسرطانی و مقاوم به درمان به کار می رود که علی رغم درمانهای انجام شده بیش از شش ماه تداوم یافته است . دردهای مزمن برای بسیاری از بیماران مشکلاتی ایجاد می کند که از میان آنها می توان افسردگی ، اضطراب ، کاهش کار و فعالیتهای روزمره ، ناتوانی جسمانی و مراجعه مکرر به مراکز درمانی را ذکر کرد. اما بررسیهای انجام شده نشان داده است که همه افراد دارای درد مزمن به این گونه مشکلات مبتلا نیستند. با توجه به اینکه درد مزمن همواره با اختلال در سازگاری همراه نیست تعیین عوامل موثر بر میزان سازگاری با درد می تواند امکان طراحی روشهای کارآمدی را فراهم آورد تا به کمک آنها بتوان به افرادی که دارای سازگاری نامطلوبی با درد مزمن هستند و یا در معرض خطر ناسازگاری هژستند کمک کرد. در پژوهش حاضر ۱۴۵ بیمار دارای درد مزمن به مدت ۹ ماه مورد مطالعه قرار گرفتند. در ابتدای مطالعه (خط پایه ) متغیرهای روان نژندگرایی ، شدت درد، خودکفایی مربوط به درد، میزان کنترل بر درد، باور به پایداری درد و راهبرد مقابله ای فاجعه آفرینی به عنوان متغیرهای پیش بینی کننده سازگاری با درد و افسردگی ، ناتوانی جسمانی ، رفتارهای شکایت از درد و میزان مصرف دارو به عنوان متغیرهای ارزیابی کننده میزان سازگاری با درد مورد سنجش قرار گرفتند. متغیرهای اخیر به مدت ۹ ماه ، هر سه ماه یکبار، اندازه گیری شدند. داده های مطالعه با استفاده از روش تحلیل رگرسیون چند متغیری سلسله مراتبی مورد بررسی قرار گرفتند. نتایج این تحلیلها نشان داد که پس از کنترل اثرات سن ، جنسیت ، سابقه درد و شدت درد، روان نژندگرایی می تواند شدت افسردگی و شکایت از درد را در طول ۹ ماه پیش بینی کند. پس از کنترل اثر روان نژندگرایی ، بیمارانی که در ابتدای مطالعه میزان خودکفایی بالاتری را در مورد درد خود گزارش کرده بودند در طول مطالعه افسردگی ، ناتوانی جسمانی و رفتارهای شکایت از درد کمتری را گزارش کرده بودند. آن گروه از بیمارانی که در ابتدای مطالعه از راهبرد مقابله ای فاجعه آفرینی به هنگام مواجهه با درد بیشتر استفاده می کردند در فاصله ۳ ماه پس از آغاز مطالعه افسردگی شدیدتری را گزارش کردند. بالاخره بیمارانی که در ابتدای مطالعه میزان کنترل بیشتری را بر درد خود گزارش کرده بودند در فاصله ۳ ماه و ۶ ماه از آغاز مطالعه مصرف داروی کمتری را گزارش کرده بودند. در این نوشتار یافته های فوق و کاربردهای بالینی احتمالی آنها مورد بررسی قرار خواهند گرفت .

کلیدواژه ها:

درد مزمن ، سازگاری ، روان نژندگرایی ، باورهای مربوط به درد ، راهبردهای مقابله ای