ارزیابی تاثیر الگوی پراکنش کاربری اراضی شهری در کاهش دی اکسید کربن در شهرها (نمونه موردی: شهر ارومیه)

با توجه به گسترش روزافزون جمعیت جهان، لزوم مدیریت چند بعدی شهرها ضرورت بیشتری پیدا می کند. توسعه پایدار بهعنوان پایه اصلی تمام برنامه های توسعه ای امروزه، حفظ محیط زیست را به عنوان یکی از پایه های اساسی خود بیان میکند. درهمین راستا مدیریت الگوی استقرار کاربری ها و هسته های خدماتی و نیز مکانیابی کاربری های وسیع تولیدکننده عظیم آلودگی هایهوایی تاثیر به سزایی را در کیفیت هوای یک شهر خواهد داشت. این پژوهش از نوع کاربردی میباشد و از لحاظ روش، آمیخته ومطالعه موردی است. در این روش از منطق علمی-تحلیلی استفاده شده و پژوهشگر به طور تحلیلی و مشروح، به بررسی پدیده هایمورد نظر پرداخته است. طی این پژوهش محقق سعی دارد در دو فاز به تحلیل و تبیین این موضوع بپردازد. در فاز اول ارزیابی تاثیرالگوی استقرار کاربری ها و هسته های خدماتی و در فاز دوم بررسی موقعیت تقریبی کاربری های وسیع حاشیه ای و اطراف توامانجهت وزش باد غالب این شهرستان بوده است. در فاز یک تحلیل موضوع، با استفاده از روش میانگین نزدیکترین همسایگی درجهت بررسی پراکنش فضایی پدیده ها، در GIS داده های مکانی مورد بررسی قرار گرفت. در فاز دوم، با استفاده از تکنیک انطباقفضایی نسبت به موقعیت شهری موقعیت تقریبی کاربری های وسیع تولیدکننده آلودگی مشخص گردیده و با در نظرگیری جهتوزش باد غالب شهرستان ارومیه تاثیر نهایی بر کاهش میزان کربن دی اکسید هوای شهر ارومیه مورد تحلیل و بررسی قرار گرفت.در پایان بر اساس تحلیلهای صورت گرفته بر روی نتایج حاصله، بیانگر آن شد که الگوی استقرار پراکنده و نرمال در فاز یک وموقعیت مناسب کاربری ها در فاز دو، تاثیر مثبتی را در کاهش میزان کربن دی اکسید هوای شهر ارومیه داشته اند.

کلیدواژه ها:

پراکنش کاربری اراضی شهری ، آلودگی هوا ، کربن دی اکسید ، محیط زیست ، تغییرات اقلیمی