بکارگیری الگوی Deep Learning در نقش منظرشهری محیط

منظر شهری صورت خاصی از شهر نیست که به مجرد دست یابی به صفات ظاهری واجد کیفیت گردد؛ بلکه مفهومی ازشهر است که توسط شهروندان و بر اساس تجربه ی آن ها از مکان پدید می آیاد .در ایان تعریف منظر شهری صورتشهر نیست و قهرا نگاه کالبدی به آن راهگشا نمی تواند باشد؛ دستورالعملی هم وجود ندارد که بتواند در همه جا اجراشود .بلکه پدیده ی سیالی است که با شناخت تجربات ساکنان از فضاهای شهر و نمادهای آن (منظر)، شکل می گیرد دراین تعریف برای ساماندهی و مراقبت از منظر شهر باید شاه راه از دریچه چشم ساکنان دید نه طراحان؛ منظر شهرعینیت صرف نیست. واقعیتی با نام منظر شهری تنها در کالبد ،تناسبات و ابعاد مورفولوژیک خلاصه نمی شود.هنرتجسمی نیست که شهر را خمیرکونه آرایش نماید. مقاله فوق توصیفی و تحلیلی بوده و با استفاده از کتب و مقالاتمعتبر جمع آوری گردیده و به دنبال بکارگیری الگوی جدید و مفهومی در شهرسازی است که آن Deep Learningاست. در این الگو به جستجو نقش منظرشهری در فضاهای عمومی و کارآ می باشد.

کلیدواژه ها:

منظرشهری ، فضاهای عمومی ، Deep Learning ، مورفولوژیک