تاثیر حرکات ریتمیک بر حافظه فعال، تبحر حرکتی و مهارت نوشتن در دانش آموزان دارای اختلال نوشتاری

مقدمه:از جمله مشکلات کودکان دارای اختلال نوشتن،اختلال در فرآیندهای شناختی می باشد. اختلال در کارکردهای حافظه فعال،اصلی ترین ویژگی کودکان با اختلال نوشتاری است.یادگیری مهارتهای نوشتاری با انجام مهارتهای حرکتی تقویت شده که این تقویت بر عملکرد،طرحواره بدنی وپردازش اطلاعات و بهبود فرآیندهای شناختی از جمله حافظه تاثیر می گذارد. هدف از پژوهش حاضر بررسی تاثیر تمرینات حرکتی بر حافظه فعال،مهارت نوشتن و تبحر حرکتی در کودکان با اختلال نوشتاری است. روش کار : به منظور انجام پژوهش، ۳۲ دانش آموز پسر پایه سوم تا پنجم با اختلال نوشتاری به صورت نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند سپس بصورت تصادفی در دو گروه کنترل و آزمایش قرار گرفتند.برنامه تمرینی شامل تمرینات ۱۲ هفته ی آیروبیک بود.آزمون فراخنای حافظه عددی، آزمون مهارت دست نویسی مینه سوتا و آزمون رشد حرکتی لینکن-اوزرتسکی در دو مرحله پیش آزمون و پس آزمون گرفته شد. یافته ها: به منظور تجزیه و تحلیل داده ها از تحلیل کوواریانس استفاده شد(P≤۰.۵). نتایج نشان داد که بعد از یک دوره تمرین ریتمیک نمرات تبحر حرکتی وهمچنین حافظه فعال و مهارت نوشتن بصورت معناداری افزایش یافت، یافته ها نشان داد که بین حافظه فعال با نمرات تبحر حرکتی و مهارت نوشتن ارتباط معناداری وجود دارد. نتیجه گیری: پژوهش حاضر نشان داد که تمرینات حرکتی ممکن است به واسطه بهبود تبحر حرکتی و هماهنگی حسی و حرکتی باعث افزایش پردازش اطلاعات و بهبود حافظه فعال و نهایت بهبود نمرات نوشتن در کودکان با اختلال نوشتاری شود.

کلیدواژه ها:

Motor Proficiency ، Writing Skills ، Active Memory ، Dysgraphia ، Information Processing ، تبحر حرکتی ، مهارت نوشتن ، حافظه فعال ، اختلال نوشتاری ، پردازش اطلاعات