بررسی شیوع استرس هیپرگلیسمی در کودکان مراجعه کننده به اورژانس اطفال در شهرستان نیشابور در سال ۱۳۹۴

مقدمه: مطالعه حاضر با هدف بررسی شیوع استرس هیپرگلیسمی در کودکان مراجعه کننده به اورژانس اطفال در شهرستان نیشابور در سال ۱۳۹۴ طراحی گردید. روش کار: مطالعه حاضر از نوع توصیفی- مقطعی آینده نگر بود که بروی ۱۴۸۴ کودک مراجعه کننده به اورژانس در شهر نیشابور در سال ۹۴ انجام شد. در بررسی شرح حال، هرکدام از موارد تب، تشنج، کم آبی، تنفس بالاتر از حد طبیعی و بستری شدن در بخشهای مراقبتهای ویژه یک استرس مستقل در نظر گرفته شد. اندازه گیری قندخون به روش گلوکز اکسیداز، انزیمی با استفاده از کیت پارس آزمون صورت گرفت. در این مطالعه هیپرگلیسمی قند خون مساوی یا بالای ۱۵۰ میلی گرم در دسی لیتر درنظر گرفته شد. دادهها کدگذاری شده و وارد نرم افزار SPSS نسخه ۱۶ گردید و با استفاده از آمارهای توصیفی و استنباطی تحلیل شدند. یافته ها: به طور کلی، ۷۹ نفر از بیماران (۴/۵ درصد) قند خون بیشتر از ۱۵۰ میلیگرم در دسی لیتر داشتند به این معنی که دچار استرس هیپرگلیسمی بودند. بررسی وضعیت دهیدراتاسیون کودکان نشان داد که ۰۳/۵ درصد از بیماران دچار دهیدراتاسیون بودند. تفاوت معنی داری میان وجود یا عدم وجود هیپرگلیسمی و درجه حرارت بدن کودکان مراجعه کننده به اورژانس اطفال وجود داشت (۰۸/۳۸=۲χ) (۰۱/۰=p). نتیجه گیری: استرس هیپرگلیسمی رویداد بالینی نسبتا شایعی در بیماران مراجعه کننده به اورژانس بیمارستانی میباشد. هرچند مشخص نیست که کدام بیماریها بیشتر با استرس هیپرگلیسمی همراه هستند؛ اما به طور آشکاری بین تب و درصد کم آبی با بروز استرس هیپرگلیسمی ارتباط وجود دارد

کلیدواژه ها:

Stress ، Hyperglycemia ، Emergency ، استرس ، هایپرگلیسمی ، اورژانس