مقایسه اثربخشی طرحواره درمانی همراه با ذهن آگاهی و بخشش درمانی بر نشانگان بالینی و پاسخ های هیجانی زنان آسیب دیده از خیانت همسر
سال انتشار: 1398
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 114
فایل این مقاله در 12 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_NKUMS-11-4_008
تاریخ نمایه سازی: 29 دی 1402
چکیده مقاله:
مقدمه: خیانت تهدیدی برای زندگی خانوادگی و روابط همسران است که منجر به واکنشهای هیجانی از جمله غمگینی، وحشت ،خشم، ترس، حسادت و احساس گناه به ویژه در فردی که مورد خیانت قرار گرفته میشود. هدف این پژوهش مقایسه اثر بخشی طرحواره درمانی همراه با ذهن آگاهی و بخشش درمانی بر نشانگان بالینی و پاسخ های هیجانی زنان آسیب دیده از خیانت همسر میباشد.
روش کار: این پژوهش نیمه آزمایشی طرح پیش آزمون- پس آزمون همراه با پیگیری بود .۳۶ زن که تجربه خیانت از طرف شوهر داشتند به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب و به صورت تصادفی در یکی از دو گروه آزمایش طرحواره درمانی همراه با ذهن آگاهی ۱۲ = n و بخشش درمانی ۱۲ = n و گروه کنترل ۱۲ = n قرار گرفتند. مداخلات به مدت ده جلسه ۹۰ دقیقه ای هفتگی به گروههای آزمایشی ارائه شد.. از تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر برای تجزیه و تحلیل آماری استفاده شد.
یافته ها: اثر تعامل بین گروهها و زمان اندازه گیری درطرحواره درمانی همراه با ذهن آگاهی و بخشش درمانی بر نشانگان بالینی ۰۱/۰ > P و پاسخهای هیجانی ۰۵/۰ > P معنادار بود. در نشانگان بالینی بین دو مداخله تفاوت معنی دار مشاهده نشد ۰۵/۰ ≤ P در پاسخ های هیجانی فقط در مولفه وحشت گروه بخشش درمانی وضعیت بهتری نشان دادند ۰۱/۰ > P.
نتیجه گیری: از هر دو مداخله میتوان جهت کاهش آلام روحی قربانیان خیانت همسر بهره گرفت. از طرفی با توجه به نوع آسیب، بخشش درمانی گزینه مناسب تری میباشد.
کلیدواژه ها:
Infidelity ، Women ، Schema ، Mindfulness ، Forgiveness Clinical Symptoms ، Emotion ، خیانت ، زنان ، طرحواره ، ذهن آگاهی ، بخشش ، نشانگان بالینی ، هیجان
نویسندگان
محمدرضا رفتارعلی آبادی
Phd student, Department of Psychological Sciences, Faculty of Basic Sciences, Neyshabur Branch, Islamic Azad University, Neyshabur, Iran
حسین شاره
Associate Professor of Clinical Psychology, Department of Educational Sciences, Hakim Sabzevari University, Sabzevar, Iran
حسن توزنده جانی
Associate Professor of psychology, Department of Psychological Sciences, Faculty of Basic Sciences, Neyshabur Branch, Islamic Azad University, Neyshabur, Iran
مراجع و منابع این مقاله:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :