اثر تمرین مقاومتی بر سطوح سرمی دی هیدرو اپی آندروسترون، استرادیول و اختلالات نعوظی در مردان دیابتی نوع ۲

مقدمه: دیابت از طریق اختلال در هورمونهای جنسی میتواند موجب اختلالات نعوظ در مردان دیابتی نوع ۲ شود، از طرفی تمرین مقاومتی بوسیله کاهش عوارض دیابت موجب بهبود این اختلال میشود. هدف این مطالعه، بررسی اثر تمرین مقاومتی بر سطوح سرمی دیهیدرواپیآندروسترون، استرادیول و اختلالات نعوظی در مردان دیابتی نوع ۲ بود. روش کار: در این مطالعه نیمه تجربی، نمونه آماری این پژوهش را ۲۴ مرد مبتلا به دیابت نوع ۲ با میانگین وزن ۳/۵±۱/۷۷ کیلوگرم  و شاخص توده بدن ۳/۳±۱۳/۲۶ کیلوگرم بر مترمربع تشکیل دادند که بطورتصادفی به دو گروه دیابتی همراه با تمرین مقاومتی و دیابتی کنترل تقسیم شدند. گروه دیابتی همراه با تمرین مقاومتی ۸ هفته تمرین مقاومتی اجرا نمودند. سطوح سرمی دیهیدرواپیآندروسترون، استرادیول، اختلالات نعوظی و دیگر متغیرهای وابسته ۴۸ ساعت قبل و بعد از دوره تمرینی اندازه گیری شد. دادهها با استفاده از آنالیز کواریانس (ANCOVA) تحلیل شد (۰۵/۰=P). یافته ها: تمرین مقاومتی در گروه دیابتی تمرین مقاومتی موجب کاهش معنادار شاخص مقاومت به انسولین (HOMA-IR) نسبت به گروه کنترل دیابتی شد (۰۱۰/۰P=). همچنین تمرین مقاومتی موجب کاهش معنادار سطوح سرمی استرادیول (۰۴۰/۰P=) و افزایش معنادار سطوح سرمی دیهیدرواپیآندروسترون (۰۳۰/۰P=) در گروه دیابتی تمرین مقاومتی نسبت به گروه کنترل دیابتی شد. تمرین مقاومتی همچنین موجب افزایش عملکرد نعوضی در حیطههای عملکرد نعوظی (۰۱۹/۰P=)، رضایت زناشویی (۰۱۲/۰P=) و مجموع امتیازات (۰۰۲/۰P=) در گروه دیابتی تمرین مقاومتی نسبت به گروه کنترل دیابتی شد. نتیجه گیری: به طورکلی، بر اساس یافتههای ما به نظر میرسد که تمرین مقاومتی با کاهش سطح سرمی استرادیول و افزایش سطح سرمی دیهیدرواپیآندروسترون موجب بهبود عملکرد نعوظی در بیماران دیابتی نوع ۲ دارد.

کلیدواژه ها:

Type ۲ Diabetes ، Resistance Training ، Dihydroepiandrosterone ، Estradiol ، Erectile Function ، دیابت نوع ۲ ، تمرین مقاومتی ، دی هیدرو اپی آندروسترون ، استرادیول ، عملکرد نعوظی