خداشناسی اکهارت

«مایستر اکهارت» از عرفایی است که سنت مسیحی در قرون وسطی اندیشه وی را برنتافت و خداشناسی وی را بدعت‎آمیز دانست. مهم‎ترین مسائلی که خداشناسی اکهارت را از سلف مسیحی‎اش متفاوت می‎سازد عبارتند از: طرح دو وجهی خدا/الوهیت که یکی برابر با وجود و دیگری برتر و فراتر از آن است، باور به عدم ادراک الوهیت توسط بشر و توسل به کلام سلبی برای سخن گفتن از او، ارائه تقریری جدید از اصل تثلیث و باور به وحدت الوهیت برتر از تثلیث و ... . کلیسای کاتولیک، اکهارت را بدعت‎گذار و نافی تثلیث دانست و او در دفاعیه ای به یکایک اتهاماتش پاسخ گفت. به‎دلیل گرایش باطنی و عرفانی اکهارت، تفکر وی بیش از آنکه به خدای سه‎گانه و قابل ادراک مسیحی نزدیک باشد، متاثر از کلام سلبی مورد توجه دیونیسیوس و تفکرنوافلاطونی است و بدون نفی تثلیث، ضمن پذیرش ماهیت و کارکرد هریک از اشخاص تثلیث و ذکر آن در موعظاتش، وحدت را برترین ویژگی «الوهیت فراتر از وجود و عدم» می‎خواند و الوهیت بی‎نام و نشان را در راس تثلیث قرار می‎دهد. الوهیتی که شناخت آن ناممکن و تنها راه سخن گفتن از آن الهیات سلبی است.

کلیدواژه ها:

مایستر اکهارت ، خداشناسی ، تثلیث ، الوهیت فراتر از وجود ، کلام سلبی