تاثیر هشت هفته تمرین تناوبی با شدت بالا بر بیان ژن ۱-PARP قلبی در موش های صحرایی نر وابسته به متامفتامین

مقدمه: یکی از شاخص هایی که در اثر آسیب DNA و تولید رادیکال های آزاد دچار تغییر می شود، ژن ۱-PARP است که در بروز التهاب، آپوپتوزیس و نکروزیس نقش مهمی دارد. هدف از مطالعه حاضر بررسی تاثیر هشت هفته تمرین تناوبی با شدت بالا بر بیان ژن ۱-PARP قلبی در موش های صحرایی نر وابسته به متامفتامین بود. روش کار: در یک مطالعه تجربی، موش های صحرایی به کمک روش تصادفی ساده در چهار گروهشم، متامفتامین، متامفتامین-کنترل و متامفتامین-تمرین تناوبی با شدت بالا قرار گرفتند. ابتدا تزریق متامفتامین به مدت ۲۱ روز انجام شد. بعد از پایان این مرحله گروه متامفتامین-تمرین تناوبی با شدت بالا به مدت ۸ هفته و ۵ جلسه در هفته، تمرین تناوبی با شدت بالا را انجام دادند. در مطالعه حاضر بافت بطن چپ قلب موش های صحرایی برای بررسی میزان بیان ژن ۱-PARP مورد استفاده قرار گرفت. داده ها با استفاده از نرم افزار GraphPad Prism نسخه ۸ در سطح معناداری ۰۵/۰> P تجزیه و تحلیل شد. یافته ها: نتایج نشان داد که ۲۱ روز تزریق متامفتامین باعث افزایش میزان بیان ژن ۱-PARP قلبی در گروه متامفتامین در مقایسه با گروهشم می شود (۰۲۵/۰=P) و ۸ هفته تمرین تناوبی با شدت بالا باعث کاهش میزان بیان این ژن در گروه متامفتامین-تمرین تناوبی با شدت بالا در مقایسه با گروه های متامفتامین (۹۷۴/۰=P) و متامفتامین-کنترل (۹۹۳/۰=P) نمی شود. نتیجه گیری: به نظر می رسد که مصرف مزمن متامفتامین باعث افزایش بیان ژن ۱-PARP قلبی در موش های صحرایی شده است و در حیطه درمانی، تمرینات تناوبی با شدت بالا قادر به کاهش بیان این ژن نیست. با توجه به اینکه در این زمینه تحقیقات کمی صورت گرفته است و مکانیسم های مولکولی درگیر در این مسیر به خوبی روشن نشده است، به پژوهشگران پیشنهاد می شود در این زمینه تحقیقات بیشتری انجام دهند.

کلیدواژه ها:

High-Intensity Interval Training ، PARP-۱ ، Methamphetamine ، Heart ، تمرین تناوبی با شدت بالا ، ۱-PARP ، متامفتامین ، قلب