اثربخشی پروتکل یکپارچه نگر مبتنی بر خودمراقبتی تحت وب بر بهزیستی روانی، کیفیت زندگی و قندخون در بیماران مبتلا به دیابت نوع دو

مقدمه: امروزه دیابت به عنوان ششمین عامل مرگ ومیر شناخته شده است که درمان قطعی ندارد. بنابراین، توجه به آموزش و افزایش آگاهی بسیار مهم است. هدف پژوهش حاضر تعیین اثربخشی پروتکل یکپارچه نگر خودمراقبتی تحت وب بر کیفیت زندگی وابسته به سلامت، بهزیستی روانی و قندخون بیماران مبتلا به دیابت نوع دو است. روش کار: پژوهش حاضر از نوع مطالعات تجربی با گروه کنترل با استفاده از طرح پیش آزمون و پس آزمون است. از میان بیماران مبتلا به دیابت نوع دو مراجعه کننده به انجمن دیابت شهر تهران، ۶۴ نفر انتخاب و به طور تصادفی در دو گروه گماشته شدند. گروه آزمایش در معرض ۵ جلسه درمانی یک ساعته تحت وب قرار گرفتند و داده ها با استفاده از پرسش نامه های خلاصه فعالیت های خودمراقبتی دیابت SDSCA، مقیاس کیفیت زندگی وابسته به دیابتADDQoL، پرسش نامه بهزیستی روان شناختی W-BQ۱۲ در پیش آزمون و پس آزمون جمع آوری شد. بعد از جمع آوری داده ها با استفاده از تحلیل کوواریانس تجزیه وتحلیل شدند. یافته ها: نتایج نشان داد استفاده از این پروتکل درمانی بین دو گروه در میزان قندخون ۳۵/۴F=، بهزیستی روان شناختی ۲۴/۱۴F=، کیفیت زندگی ۶۳/۵۲ F=و خودمراقبتی ۵۴/۶۸F= در سطح ۰۰۱/۰ تفاوت معناداری ایجاد کرده است. نتیجه گیری: با توجه به اهمیت آموزش های خودمراقبتی و سلامت همراه مجازی توصیه می شود تیم سلامت از درمان های خودمراقبتی تحت وب برای کنترل بیماری دیابت استفاده کنند

کلیدواژه ها:

Blood sugar ، Mobile health ، Quality of life ، Rehabilitation ، Self-care ، بهزیستی ، خودمراقبتی ، سلامت همراه ، قندخون ، کیفیت زندگی