آشنایی با ریشه های فکری وهابیت

سلسله به هم پیوسته احمد بن حنبل در قرن سوم (۱۶۴ ۲۴۱ ق) به عنوان اهل حدیث ، ابن تیمیه در قرن هفتم (۶۶۱-۷۲۸ق) و محمد بن عبدالوهاب در قرن دوازدهم (۱۱۱۱ ۱۲۰۷ ق) سر حلقه های افکار خطرناک وهابیت را شکل داد؛ با این تعریف، تاریخ وهابی گری و سلفیت به قرن چهارم هجری و زمان احمد ابن حنبل به عنوان سرحلقه این فرقه باز می گردد. او اولین کسی بود که هنگامی که با هجوم فلسفه ها و فرهنگ های غرب و شرق مواجه شد به این فکر افتاد که حدیث را از این هجمه نجات دهد، اما به تفریط شدیدی گرفتار شد و همین امر سبب شد که عقل را بطور کلی کنار بزند و فقط به نقل و شنیدن و حتی احادیث جعلی تکیه کند.وی ( ابن تیمیه ) بر خلاف سنت پیامبر خدا(ص) ، هرگز ازدواج نکرد وبر اثر افکار انحرافی اش، به حکم علما چهار بار زندان رفت.وی از سوی بزرگان مذاهب اهل سنت مورد انتقاد قرار گرفت وتکفیر شد؛برخی از عالمان اهلل سنت که نظر به کفر وی دادند،عبارتنداز:۱.«تقی الدین السبکی»از بزرگان شافعی.۲.«محمد بن احمد بن عثمان الذهبی» مورخ ورجال شناس بزرگ ومورد احترام اهل سنت وشاگرد ابن تیمیه که رساله ای به نام «بیان زغل العلم والطلب»در ردوی نگاشت. اودر این کتاب با اشک وآه وتاسف شدید نسبت به آرا وافکار ابن تیمیه سخن گفته است.۳.«ابن حجر عسقلانی» شارح صحیح بخاری،که به امیر حدیث معروف است،به داد خواهی از احادیث وشخصیتامام علی برخاسته ودرباره ابن تیمیه،که به رداحادیث صحیح،معروف است ودر ناسزاگویی وبد دهنی شهرت دارد،اینگونه می نویسد:«وی بسیاری ازاحادیث معتبر راردودر توهین وناسزاگویی به افراد(مانند علامه حلی،که معاصر وی بوده وکنیه اش ابن مطهر است،ابن تیمیه اورا ابن متجس می خواند!و) آن قدر افراط می کند که در مواردی مجب تنقیص امام علی بن ابی طالب می شود». وهچنین بعضی دیگر از علمای اهل سنت ...این مکتب در برهه ای ازتاریخ رو به خاموشی گرایید،اما پس از مدتی،به وسیله محمد بن عبدالوهاب تبلیغ وترویج شد.هدف بانیان و مروجان این مکتب،تفرقه افکنی میان مسلملنان وتکفیر همگان،جزیاران خودشان است.