بررسی رابطه خودپنداره و اعتماد تحصیلی با نقش واسطه ای انگیزه ی پیشرفت در راهبردهای یادگیری دانش آموزان متوسطه دوم شهریار تهران

آموزش و پرورش نقش بسیار مهمی در پرورش دانش آموزان دارد. این سیستم می تواند بر تمامی ابعاد کودکان تاثیرات مطلبوب و نامطلوبی برای همیشه بر جا بگذارد. آموزش و پرورش بر آرامش روان کودک و رفتار شهروندی آنها تاثیر می گذارد این پژوهش با هدف بررسی رابطه خودپنداره و اعتماد تحصیلی با نقش واسطه ای انگیزه ی پیشرفت در راهبردهای یادگیری دانش آموزان متوسطه دوم شهریار تهران انجام شد. روش تحقیق توصیفی از نوع همبستگی است. جامعه آماری پژوهش حاضر شامل تمامی دانش آموزان دوره ی متوسطه ی دوم شهر شهریار تهران در سال تحصیلی ۱۴۰۲-۱۴۰۱ که از بین آن ها و به روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای چند مرحله ای، تعداد ۳۸۰ نفر به عنوان نمونه آماری انتخاب شدند. ابزارجمع آوری اطلاعات در این پژوهش، پرسشنامه های راهبردهای یادگیری بوفارد و همکاران (۲۰۰۱)، خودپنداره تحصیلی لی یو و وانگ (۲۰۰۵) و انگیزه ی پیشرفت هارتر (۱۹۸۱) بود که روایی و پایایی آن ها به ترتیب با استفاده از روش های تحلیل گویه و آلفای کرونباخ محاسبه و تایید شد .نتایج حاکی از آن بود که بین دومتغیر خودپنداره و انگیزش تحصیلی و اعتماد تحصیلی با راهبردهای یادگیری همبستگی مثبت و معنادار و قابل توجهی وجود دارد و همبستگی اعتماد تحصیلی بیشتر از خودپنداره و انگیزش تحصیلی گزارش شده است. هم چنین بین این دو متغیر با پیشرفت تحصیلی هم بستگی منفی به میزان ۵۵۰/۰- و ۲۷۲/۰- دیده می شود که نشان می دهد در صورتی که دانش آموزان از خودپنداره و انگیزش تحصیلی خوبی برخوردار باشند و آمادگی های لازم برای اعتماد تحصیلی فراهم باشد پیشرفت تحصیلی آنها کم خواهد شد و در نهایت با توجه به ضریب همبستگی منفی و معنادار بین پیشرفت تحصیلی و راهبردهای یادگیری، میزان یادگیری آنها افزایش خواهدیافت.