اثر انبوهی و شدت هرس بر زنده مانی و شادابی تاغ کاری های استان یزد

تعیین عوامل موثر بر زنده مانی و شادابی گیاه تاغ از جمله نیازهای تحقیقاتی در توسعه پایدار عرصه های تاغ کاری شده در مناطق بیابانی محسوب می شود. به همین منظور در آبان ماه ۱۳۷۳ محدوده ای به وسعت ۳ هکتار در عرصه جنگلهای دست کاشت میان سال تاغ منطقه اشکذر که آثار پژمردگی در آنها قابل مشاهده بود، انتخاب و نسبت به هرس درختچه های آن مطابق برنامه پیش بینی شده در طرح اقدام گردید. این پژوهش در قالب بلوکهای کامل تصادفی و به صورت کرتهای خرد شده با دو تیمار اصلی انبوهی ۲۵۰ و ۱۲۵ اصله در هکتار و ۴ تیمار فرعی هرس از سطح زمین، ارتفاع حدود ۱۰ سانتی متر، ۳۵ و ۷۰ سانتی متر و تیمار شاهد (بدون هرس) اجرا شد. با گذشت یک سال از قطع درختچه ها، تعیین درصد زنده مانی پایه های اولیه در پاییز آغاز و هر ساله در زمان مشابه تا سال ۱۳۷۹ ادامه یافت، اما تعیین میزان شادابی گیاهان فقط در سال ۱۳۷۹ انجام گردید. نتایج نشان داد که درصد زنده مانی در تیمارهای آزمایشی اختلاف معنی داری ندارند. تیمار های انبوهی بر میزان شادابی گیاهان تاثیر معنی داری نداشته است، اما هرس بر شادابی درختچه ها تاثیر معنی دار می گذارد (۰۱/۰P<). حداقل شادابی با میزان ۵/۲۵ درصد در تیمار بدون هرس با انبوهی ۲۵۰ اصله در هکتار بروز می نماید. در این بررسی هرس از ارتفاع ۳۵ سانتی متری به عنوان شیوه مناسب پرورشی معرفی می گردد که میزان شادابی آن در تیمارهای انبوهی ۲۵۰ و ۱۲۵ اصله در هکتار به ترتیب برابر ۳/۴۳  و ۹/۴۰ درصد می باشند.

کلیدواژه ها:

تاغ ، جنگلهای دست کاشت ، شادابی ، زنده مانی ، هرس ، انبوهی