بررسی فاکتورهای لازم جهت انتخاب سیستم استحصال آب باران در شهرها

امروزه مدیریت آبهای سطحی و روانآب در شهرها با گذشته متفاوت شده است . در گذشته هدف اصلی جمع و دفع سریع آب های مازاد و رواناب ها با هدف جلوگیری از سیلابی شدن شهرها بوده است ، اما امروزه رواناب شهری و آبراهه های طبیعی یک منبع مهم آبی به شمار می آید که برای استفاده مستقیم و یا به عنوان منبعی کمکی در جهت کاهش فشار منابع تامین کننده آب شرب شهری به کار می رود. از آنجایی که رواناب حاصل از بارندگی در شهرها، منبعی ارزشمند است پس لازم است با بکارگیری روشهای مناسبی از کمیت و کیفیت آن حفاظت نمود و برای بهره برداری از این منبع روشهای علمی و اجرایی لازم را اجرا کرد. دراین بین ، توسعه و استفاده از رویکردهای نوین جمع آوری و مدیریت روان آبهای سطحی در بسیاری از شهرهای کشورهای توسعه یافته به طور جد، در دستور کار متولیان اداره آن شهرها قرار گرفته است . رویکرد نوین یا مدرن به مدیریت آب های سطحی از جمله آب باران در شهرها اساسا به روش هایی اطلاق می شود که در جهت احیای مصنوعی چرخه طبیعی آب در شهر عمل می کنند، یعنی می کوشند حجم و اوج آبدهی روان آب ها و میزان آلودگی در آب های جاری ناشی از بارندگی در سطح شهر به حد و میزانی تقلیل یابد که قبلا در اراضی بایر پیرامون شهر وجود داشت . در کشور ما نیز امروزه اغلب شهرها با مسائل و مشکلات مختلفی در حوزه مدیریت روان آبهای شهری ازجمله مسائل مرتبط با تشدید خطر سیل و آبگرفتگی معابر روبه رو هستند که منجر به افزایش هزینه های نگهداری شهر و خسارات احتمالی جانی و مالی خواهد شد و تا حد زیادی ناشی از اثرات توسعه شهری و تغییرات شدید در الگوی زهکشی طبیعی است .همچنین با توجه تغییرات اقلیم و کاهش میزان بارندگی در سطح کشور و وجود خشکسالی های پیاپی و کاهش سطح منابع آب سطحی و زیرزمینی ، اهمیت استفاده و استحصال آب باران ضروری است .

کلیدواژه ها:

مدیریت شهری ، رواناب ، آب های سطحی ، آب باران ، سیستم های استحصال آب