بررسی سازگاری کلن های جدید تاج باز صنوبر در منطقه لشت نشاء گیلان

توسعه شهرنشینی و رشد جمعیت، تقاضای مصرف چوب را افزایش داده است که زراعت چوب تا حدی نیاز به مواد چوبی را تامین می کند. صنوبرکاری با ارقام تندرشد صنوبر، نیاز به بررسی سازگاری و پتانسیل تولید چوب دارد. پژوهش پیش رو در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی در سه تکرار و ۱۲ تیمار (۱۱ کلن جدید صنوبر و یک کلن شاهد) به منظور تعیین سازگاری و میزان تولید چوب در ایستگاه تحقیقات زراعی لشت نشاء استان گیلان انجام شد. در هر قطعه نمونه آزمایشی، ۱۲ اصله نهال یک ساله با فاصله ۴×۴ متر کاشته شدند. در پایان اجرای پروژه، قطر، ارتفاع، حجم و درصد زنده مانی درختان محاسبه شد. نتایج نشان داد که تمام کلن ها دارای سازگاری خوبی بودند، اما کمیت رشدی متفاوتی از خود نشان دادند. کلن های P. x. Intreramericana، P. d. Marquette، P. d. ۹۲.۲۵۸ و P. e. Ita۱۹۹ به ترتیب با قطرهای ۱۲/۸، ۱۲/۳۵، ۱۰/۵۸ و ۹/۴۲ سانتی متر و ارتفاع های ۱۱/۰۸، ۱۲/۵۸، ۱۲/۲۲ و ۱۰/۷۶ متر نسبت به کلن شاهد (P. d. ۶۹.۵۵) با قطر ۹/۶۵ سانتی متر و ارتفاع ۱۰/۶۲ متر افزایش رشد داشتند. همچنین حجم درختان کلن های فوق و شاهد به ترتیب ۳۵/۹، ۷۶/۹، ۸۴/۶، ۵/۱۱ و ۵/۸۳ متر مکعب در هکتار در سال برای یک دوره پنج ساله به دست آمد. درصد زنده مانی کلن های متفاوت بود، به طوری که کمترین درصد زنده مانی در کلن P. e. Blanc de poitou با ۶۶/۶ درصد و بیشترین آن در کلن های P. e. ۴۵.۵۱، P. e. ۹۲.۱۶۰، P. d. Marquette و P. e. ۸۷m۱۱۹ با ۹۷/۲ درصد مشاهده شد. کلن های مذکور را می توان پس از تحقیقات تکمیلی، به عنوان کلن های شایسته و موفق در برنامه جامع توسعه زراعت چوب معرفی و مورد استفاده قرار داد.

کلیدواژه ها:

تندرشد ، تولید ، رشد و نمو ، سازگاری ، صنوبر