بررسی روش های آموزشی-ترویجی آبزی پروری پایدار با تکیه بر مسائل زیست محیطی در استان گیلان

صنعت آبزی پروری در ایران به عنوان یک فعالیت کشاورزی مهم و پایدار می تواند با کمترین آسیب زیست محیطی، متضمن امنیت و سلامت غذایی کشور گردد. در این رابطه، استان گیلان به عنوان قطب مهم آبزی پروری کشور نقش کلیدی دارد. تحقیق توصیفی- پیمایشی حاضر با هدف بررسی روش های آموزشی- ترویجی آبزی پروری پایدار با تکیه بر مسائل زیست محیطی در استان گیلان انجام گرفته است. جامعه ی مورد مطالعه شامل کارشناسان شیلات (۳۰ نفر) و کشاورزان آبزی پرور (۶۰۳۰ نفر) هستند. کارشناسان شیلات به طور تمام شمار و کشاورزان آبزی پرور (۳۶۵ نفر) به روش طبقه ای نسبتی انتخاب شده اند. روایی پرسشنامه توسط ۱۵ نفر از اساتید دانشگاه و پایایی آن با استفاده از آلفای کرونباخ (مقدار ۷۳/۰) تایید شد. مهم ترین نتایج تحقیق نشان داد که بین سطح تحصیلات، مقدار زمین کشاورزان آبزیپرور، مقدار سطح زمین زیر کشت پرورش ماهی، شرکت در کلاس های آموزشی-ترویجی تخصصی آبزی پروری و شرکت در کلاس های آموزشی- ترویجی مرتبط با مسائل زیست محیطی و رضایتمندی از آبزی پروری با دانش زیست محیطی تولید آبزی پروری پایدار همبستگی مثبت و معنی داری دارد. همچنین برگزاری دوره های آموزشی- ترویجی، کارگاه های آموزشی- تخصصی، مزارع الگویی و مدارس مزرعه ای با تکیه بر رعایت مسایل زیست محیطی تولید پایدار، اصلی ترین روش های ترویج آبزی پروری پایدار هستند.

کلیدواژه ها:

aquaculture ، extension methods ، sustainable agriculture ، آبزی پروری ، ترویج ، روش های ترویجی