راهکارهای حفظ اراضی کشاورزی در حریم شهرها با رویکرد مشارکتی

در زمینه صیانت از حریم شهر دستگاه های متولی بسیار نظیر شهرداری ها، دهیاری ها، آب منطقه ای و دستگاه های خدماتی دخیل هستند لذا اگر در بین این دستگاه ها هم افزایی نباشد حاشیه نشینی شکل می گیرد. سالیانه بخشی از بهترین اراضی کشاورزی کشور به دلایل متعدد تغییر کاربری یافته؛ به مصارف غیر کشاورزی تبدیل می گردند. خروج اینگونه اراضی از مسیر تولید زراعی و باغی لطمات جبران ناپذیری را ایجاد می نماید. طبق ماده نه به منظور حمایت از تداوم کاربری اراضی زراعی و باغ ها واقع در داخل محدوده قانونی شهرها و شهرکها که در طرحهای جامع و تفصیلی دارای کاربری کشاورزی می باشند، دولت و شهرداریها موظفند تسهیلات و خدمات شهری را مطابق تعرفه فضای سبز شهرداریها در اختیار مالکان آنها قرار دهند. زمین از دیرباز برای بشر و رفع نیازهای او دارای اهمیت فراوان بوده و امروزه نیز این اهمیت را نه تنها همچنان حفظ کرده بلکه به علت گسترش شهرنشینی و توسعه فضاهای ساخته شده، ارزش آن به مراتب بیشتر شده است. فرهنگ شهر نشینی کنونی, رشد فزاینده جمعیت و هجوم روستاییان به سوی زندگی شهری بر اهمیت روز افزون بهروه وری زمین در بعد امور شهری, مسکن و خدمات وابسته به آن به صورت جدی افزوده است. تبعات منفیزیست محیطی, اجتماعی, اقتصادیو... ناشی از تغییر کاربری اراضی کشاورزی, موجب کاهشکیفیت زندگیشهری بویژهدر شهرهای بزرگ کشورشده است. حریم و محدوده محل سکونت و حفظ آن در آیات و روایات بی اندازه تاکید شده است. از آنجا که مسکن و محل سکونت یکی از موضوعات مهم و تاثیرگذار در سبک زندگی اسلامی بوده و با توجه به اینکه زمان زیادی از عمر انسان در آن و تردد بدان سپری می شود، لذا لازم است، به ملاحظات دینی در خصوص حریم و محدوده محل سکونت مد نظر قرار گیرد. در مواجهه با حریم مشکل حاشیه نشینی فقط با رفتارهای قهری و بخشنامه رفع نمی شود و باید با اقدامات ضابطه مند حریم و حاشیه شهر را سامان بخشید.

کلیدواژه ها:

واژه کلیدی: حفظ اراضی ، زمین کشاورزی ، حریم شهرها ، مشارکتی