هوشمندسازی صنعت گردشگری ایران: تاکیدی بر توانمندسازی اجتماعی و فرهنگی

هدف اصلی این مقاله بررسی نقش توانمندسازی اجتماعی و فرهنگی در نهادینه کردن برنامه های هوشمندسازی صنعت گردشگری ایران و شناسایی مولفه های هوشمندسازی گردشگری در مقاصد شهری ایران است. این پژوهش از نوع آمیخته و با استفاده از روش تحلیل محتوای کیفی قراردادی در بخش کیفی و پیمایش در بخش کمی انجام شده است. در بخش کیفی با استفاده از روش نمونه-گیری هدفمند و تکنیک گلوله برفی، ۱۳ نفر از مدیران گردشگری کشور مورد مصاحبه عمیق قرار گرفتند. ۳۹۰ نفر از کارشناسان آژانس های مسافرتی نیز به عنوان نمونه ی بخش کمی با استفاده از فرمول کوکران و روش نمونه گیری در دسترس، انتخاب شدند. پس از تحلیل داده ها از طریق مدل یابی معادلات ساختاری با رویکرد حداقل مربعات جزئی، مشخص شد که تمامی متغیرهای مشاهده پذیر و پنهان در سطح ۰۵/۰ معنی دار بوده و مورد تایید قرارگرفتند. چهار مولفه ی توانمندسازی اجتماعی- فرهنگی، حکمرانی هوشمند، توسعه ی کاربرد تکنولوژی های نوین هوشمند و هوشمندسازی جامع خدمات گردشگری، به عنوان مولفه های هوشمندسازی صنعت گردشگری در ایران شناسایی شدند. بر اساس شاخص استون-گایسر شاخص افزونگی مولفه ی توانمندسازی اجتماعی و فرهنگی، ۵۲۳/۰ محاسبه شد که بر اساس مقدار آن در مدل نهایی (۵۲۸/۰)، قدرت پیش بینی قوی مدل تایید شد.

کلیدواژه ها:

ارتباطات ، توان سنجی ، حکمرانی نوین ، فناوری های نوین ، گردشگری هوشمند