بررسی تاثیر جامعه شناختی معماری منظر در نماهای روستاهای شمال ایران (مطالعه موردی، معماری پایدار در مازندران ، روستاهای الیت و دلیر شهرستان چالوس)

منطقه شمال ایران، همواره منطقه ای با آب و هوای معتدل و مرطوب شناخته شده است، اما مسئله مهم وجود برخی نقاط در این منطقه با آب و هوای متفاوت است. از آنجا که اقلیم در روند شکل گیری فرهنگ و معماری تاثیر مستقیمی دارد، لذا وجود آب و هوای سرد و کوهستانی در منطقه سبب شکل گیری معماری متفاوت با سایر نقاط شمال کشور با آب و هوای معتدل و مرطوب شده است. از سوی دیگر ، معماری منظر، بر پایه ی طبیعت گرایی ، مخاطب محوری ، عملکرد گرا یی مبتنی بر طراحی بیرونی با تلفیقی از خاطرات، نیازها و زیبایی شناسی مشترک مردم، فضای بیرونی روستا را طراحی و هدایت می کند که متاسفانه در پروژه های سیما و منظر روستایی، عدم تخصص و بی توجهی به اصول و تکنیک های مربوط به سیما و منظر ، سبب تکرار، تشابه و التقاط ناموفق سبک های خارجی و داخلی و گاه نابودی عناصر و بافت های ارزشمند تاریخی شده است. در این میان بررسی معماری منطقه می تواند به بخشی از این موارد پاسخگو دهد. در این میان، سازه های بومی سازه هایی که با توجه به اقلیم و مصالح موجود در منطقه ای خاص استفاده شده است و جزئیات متفاوتی در اجرا دارد که مختص همان منطقه است سازه بومی محسوب می شود.