نقد ناواقع گرایی گفتار دینی در اندیشه ی فیلیپس

یکی از بحث های پر دامنه فلسفه دین که در قرن بیستم تحت تاثیر آراء ویتگنشتاین پرورش یافته، نا واقع گرایی است و یکی از ناواقع گرایان افراطی، فیلیپس است. او واقعیت را امری کاملا زبانی می داند و زبان را خالق همه اشیاء؛ همچنین با توجه به مبانی پوزیتویستی اش مفاهیم دینی را دارای مرجع عینی نمی داند، چون ارجاع به واقعیت را خاص علم می داند، لذا نظریه او نوعی نظریه غیرشناخت گرایانه در باب دین خواهد بود و این نظریه منجر به نفی مفاهیم متافیزیکی از جمله «خدا» می شود. این نوشتار درصدد است، ابتدا مبانی و اصولی را که نهایتا منجربه غیرشناختاری بودن زبان دینی از نظر فیلیپس می شود بررسی نماید و در گام بعد با تبیین لوازم این نظریه به نقد آن بپردازد.

کلیدواژه ها:

واقع گرایی ، ناواقع گرایی ، بازی های زبانی ، گرامر ، شکل زندگی ، باور دینی ، فیلیپس.