تحلیل و نقد شرطیه پاسکال با توجه به نظریه تصمیم سازی

یکی از استدلال های ارائه شده در زمینه اثبات وجود خدا و معقولیت باورهای دینی، استدلالی است که به «شرطیه پاسکال» یا «شرط بندی پاسکال» مشهور است. این استدلال که از مناقشه انگیزترین استدلال های اثبات وجود خدا و معقولیت باورهای دینی در مباحث فلسفه دین است، بیان می دارد در جایی که دلایل و استدلال های عقلی و نظری اثبات وجود خدا کفایت نکنند، باز هم باور به وجود خدا و دیگر باورهای دینی از جمله باور به زندگی پس از مرگ، و زندگی بر اساس این باورها، تنها گزینه معقول و محتاطانه پیش روست و دوراندیشی، احتیاط و مصلحت اندیشی اقتضا می کند که در مقام عمل و تصمیم سازی، وجود خدا و حقانیت آموزه های دینی را مورد اذعان و اقرار قرار دهیم و بر حقانیت آن ها شرط بندی کنیم. این استدلال با قرار گرفتن در چارچوب نظریه تصمیم سازی و با توجه به مباحث «حساب احتمالات» و «سود مورد انتظار» (سود محتمل) و محاسبه ریسک، پرورش و پیرایش یافته و منجر به ارائه چهار تقریر جدید از آن شده است که عبارت اند از «استدلال برتری»، «استدلال سود مورد انتظار»، «استدلال سود مورد انتظار برتر» و «استدلال برتری قاطع».

کلیدواژه ها:

شرطیه پاسکال ، احتمال وجود خدا ، خداباوری ، عقلانیت باور دینی ، نظریه تصمیم سازی ، سود مورد انتظار