‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬ خلاقیت در پیشگیری و درمان بیماران با طب سنتی و طب مکمل

به احتمال زیاد بسیاری از ما از زمان کودکی برای حفظ سلامتی یا پیشگیری از انواع بیماری ها از درمان با طب سنتی استفاده کرده ایم، مثلا به توصیه مادربزرگ ها برای بهبود سرماخوردگی و سرفه جوشانده برگ آویشن را نوشیده ایم. جالب است بدانید که درمان با طب سنتی تنها منحصر به افراد سال خورده و نسل های پیشین نبوده و امروزه نیز مردم سراسر جهان در رده های سنی گوناگون از این روش ها بهره می گیرند مثلا در آمریکا حدود ۸۰ درصد از بزرگسالان و ۳۰ درصد از کودکان و نوجوانان برای کاهش علائم یا بهبودی بیماری ها از این روش استفاده می کنند. در ایران نیز برخی از پزشکان علاوه بر گذراندن دروس علوم پزشکی در حیطه درمان با طب سنتی هم آموزش دیده اند و از این روش ها به عنوان درمان مکمل یا جایگزین برای داروهای شیمیایی و درمان های تهاجمی استفاده می کنند. در سال ۱۹۷۸ سازمان بهداشت جهانی بیانیه ای در زمینه توسعه طب سنتی منتشر نمود. در بیانیه مزبور طب سنتی به طور خلاصه اینگونه تعریف شده است: مجموعه تمامی علوم نظری و علمی که در تشخیص طبی، پیشگیری و درمان بیماری های جسمی، ذهنی یا نابهنجاری های اجتماعی به کار می رود و به صورت گفتاری یا نوشتاری از نسلی به نسل دیگر انتقال یافته باشد. در سال ۲۰۰۲ میلادی سازمان بهداشت جهانی طب سنتی را با جزئیات بیشتری اینگونه تعریف نموده است: طب سنتی واژه ای کلی است که هم به سیستم های طب سنتی مانند طب سنتی چین، آیورودای هند و طب یونانی عربی و هم به اشکال مختلف طب بومی اطلاق می گردد. درمان های طب سنتی شامل دارو درمان (استفاده از گیاهان دارویی، اجزاء حیوانی و معدنی) و روش های غیر دارویی (مانند طب سوزنی، ماساژ و درمان های روحی و روانی) می باشد. در کشورهایی که سیستم خدمات پزشکی در آنها بر پایه طب مدرن استوار است، به جای طب سنتی اغلب از واژه طب مکمل و طب جایگزین یا طب غیرمتعارف استفاده می شود.

کلیدواژه ها:

طب سنتی ، طب مکمل ، پیشگیری ، خلاقیت ، بیماران.