واکاوی مبانی فقهی اختیارات نظارتی رهبر در نظام جمهوری اسلامی ایران

نظامهای سیاسی در دنیای معاصر برای تضمین بقا و جهت دستیابی به مقبولیت سیاسی پایدار و جلوگیری از نهادینه شدن فساد، نه تنها اقدام به تشکیل نهادهای نظارتی میکنند بلکه برای چنین نهادهایی، اختیارات نظارتی همچون «حق اطلاعیابی و اشراف بر جریان امور»، «حق پرسش»، «حق تحقیق و تفحص» نیز در نظر میگیرند. از سوی دیگر مطابق اصل ۵۷ قانون اساسی ایران، رهبر بر قوای سه گانه نظارت داشته و قوای سهگانه تحت نظارت ولایت امر، اعمال قدرت میکنند. حال پژوهش پیشرو با رویکردی فقهی، به واکاوی مبانی برخوداری رهبر از چنین اختیارتی در نظام جمهوری اسلامی ایران پرداخته است و با استناد به ادله خاصه و عامه، برخوردار بودن رهبر از چنین اختیارتی را اثبات و ادله مبنی بر حرمت تجسس و سوء ظن و ضرورت حسن ظن را مانع از این امر نمیداند و به گونهای آنها را توجیه میکند.

کلیدواژه ها:

نظارت ، رهبر ، ولی فقیه ، سوء ظن ، تجسس ، حسن ظن