واکاوی موانع مشارکت ذینفعان در برنامه ریزی گردشگری پایدار روستایی(مورد مطالعه: شهرستان چابهار)

رویکردهای برنامه ریزی مشارکتی برای توسعه پایدار گردشگری در مناطق روستایی عاملی حیاتی است. با این حال، مشارکت ذینفعان در برنامه ریزی گردشگری پایدار روستایی با موانع زیادی مواجه است. در این مطالعه موانع مشارکت ذینفعان در برنامه ریزی گردشگری پایدار مناطق روستایی شهرستان چابهار در استان سیستان و بلوچستان بررسی شده است. تحقیق حاضر از نظر هدف، کاربردی و روش انجام آن توصیفی- تحلیلی است. ابزار گردآوری داده ها و اطلاعات پرسش نامه محقق ساخت بوده است. جامعه آماری پژوهش ذینفعان فعال در زمینه گردشگری در جامعه روستایی در منطقه مورد مطالعه بوده اند. با روش نمونه گیری تصادفی ساده ۲۸۰ نمونه انتخاب گردید. برای واکاوی موانع مشارکت ذینفعان در برنامه ریزی گردشگری پایدار روستایی در شهرستان چابهار از آزمون رتبه ای هم انباشتگی نامحدود اکتشافی (روش جوهانسن) و آمار توصیفی استفاده شد. نتایج پژوهش منجر به شناسایی ۳ موانع اصلی و ۱۵ مانع خرد مشارکت ذینفعان در برنامه ریزی گردشگری پایدار روستایی شد. به طوری که از بین ۳ مانع اصلی به ترتیب ۱) موانع ساختاری، ۲) موانع عملیاتی و ۳) موانع فرهنگی مهم ترین موانع اصلی مشارکت ذینفعان در برنامه-ریزی گردشگری پایدار روستایی بوده اند. همچنین نتایج نشان داد که عدم وجود تخصص کافی در بین روستاییان، عدم تاثیرگذاری روستاییان بر روند گردشگری پایدار، هماهنگی ضعیف روستاییان با برنامه های گردشگری پایدار، عدم آموزش روستاییان محلی، ظرفیت کم و تعداد زیاد فقرای روستایی در منطقه و آگاهی کم روستاییان از فواید گردشگری پایدار مهم ترین موانع خرد مشارکت ذینفعان در برنامه ریزی گردشگری پایدار در مناطق روستایی شهرستان چابهار بوده اند.

کلیدواژه ها:

گردشگری ، گردشگری پایدار ، مشارکت ذینفعان ، مناطق روستایی ، شهرستان چابهار