روانشناسی اسلامی : اصول و کاربردها در توسعه شخصی و اجتماعی

آنچه روانشناسی اسلامی خوانده میشود، به سطح دنیوی زندگی انسان محدود نمیشود و به حیات معنوی، الاهی و اخروی وی نیز توجه میکند. شگفتآور اینکه آموزه هایی که اسلام برای بهبود زندگی دنیوی به کار میگیرد، غالبا همان اموری است که حیات معنوی و اخروی وی را نیز تامین میکنند؛ اموری که فرد را از منی۶ت، خودخواهی و مظاهر دنیوی آن جدا میسازد و خدایی میکند؛ از جمله توکل، صبر، شکر، زهد، دعا و مانند آن، که در تحقیقات جدید روانشناختی، فراوان به کار گرفته میشوند، و هرچند کارکرد آرامشبخشی، اضطرابزدایی، توانمندسازی و افزایش شادکامی و رضامندی را دارند، اما دقیقا اموری هستند که از وی انسانی خدایی میسازند و حیات معنوی و اخروی وی را نیز تامین میکنند.هدف نهایی روانشناسی اسلامی، هدف نهایی اسلام، یعنی پرورش انسان موحد و الاهی، است. جهتگیری آموزه های اسلامی، پرورش انسانهای موحد و خدامحور است ، اصلا نگران تایید نشدن نتایجنیستیم؛ اصل اسلام ثابت و فهم ما از دین است که به محک تجربه در میآید و خطا بودن فهم ما اشکالی به تقدس دین وارد نمیکند (و البته ممکن است تجربه ما غلط بوده است).روانشناسانی که انسان را مطالعه میکنند، در حقیقت صنع و ساخته خدا را مطالعه میکنند؛ انسانی که ارزشش از خانه خدا بیشتر است.

کلیدواژه ها:

روان شناسی اسلامی ، معنوی ، آموزه های اسلامی ، سطح دنیوی ، شادکامی.