مدیریت گل جالیز در گوجه فرنگی با استفاده از علفکش گلایفوزیت ، سولفوسولفورون در تلفیق باسولفات آمونیوم، و یا استفاده از کلش

این پژوهش در سال ۱۳۸۹در مشهد اجرا شد. در آزمایش اول چهار مقدار از علفکش سولفوسولفورون شامل صفر، ۲۵، ۵۰ و ۷۵ گرم در هکتار (ماده تجارتی آپیروسWDG۷۵۰) با سه میزان از کود سولفات آمونیوم در مقدار توصیه شده، ۵۰ درصد بیشتر و ۳ برابر مقدار توصیه شده به شکل فاکتوریل در ۳ تکرار مصرف شد. سی روز پس از انتقال نشاء، سمپاشی و مصرف کود سولفات آمونیوم صورت گرفت . در آزمایش دوم، علفکش گلایفوسیت در چهار مقدار صفر، ۵۰، ۱۵۰ و ۳۰۰ میلی لیتر در هکتار در ۳۵ روز پس از انتقال نشاء روی گوجه فرنگی مصرف شد. در آزمایش سوم اثر کاربرد کلش گندم در مهار گل جالیز بررسی شد. نتایج نشان داد که مصرف سولفوسولفورن (۲۵ گرم)توانست باعث افزایش معنی دار وزن خشک گوجه فرنگی نسبت به شاهد بدون مصرف و همچنین کاهش سهم گل جالیز از کل وزن خشک (گوجه فرنگی +گل جالیز) شود. مصرف سولفات آمونیوم در ۳ برابر مقدار توصیه اثر منفی معنی دار بر وزن خشک گوجه فرنگی داشت .مصرف گلایفوسیت در بیشترین مقدار هم نتوانست از کاهش عملکرد گوجه فرنگی جلوگیری کند. اثر مالچ کلش بر وزن خشک گوجه فرنگی و عملکرد میوه معنی دار نشد. تاثیر تیمارهای این پژوهش بر گل جالیز معنی دار نبود و هیچگونه خسارت ظاهری روی گوجه فرنگی نداشت .

کلیدواژه ها:

نشاء ، سولفونیل اوره ، وزن خشک ، کاه گندم